‘Een traan op het toetsenbord’ bij indrukwekkend afscheid van Cor Vos

Onder overweldigende belangstelling is dinsdag 7 oktober in zijn geliefde Rotterdam afscheid genomen van de legendarische wielerfotograaf Cor Vos. Honderden familieleden en naasten, collega’s uit de sportjournalistiek en vele bekenden uit de sport- en wielerwereld woonden de plechtigheid virtueel of in de aula van het crematorium Aan de Vaan bij.

Onder hen ook voormalig Tourwinnaar Jan Janssen en oud-wielrenners als Henk Lubberding, Leo van Vliet, Theo de Rooy en Michael Zijlaard, alsmede de oud-journalist en huidig directeur van Team Visma/Lease a bike, Richard Plugge.

Cor Vos en Gerrie Knetemann

Vos overleed vorige week dinsdag in de leeftijd van 77 jaar aan de gevolgen van een longembolie. Het nieuws van zijn overlijden veroorzaakte een lawine van berichten in de (sociale) media, evenals vele steunbetuigingen aan het adres van zijn vrouw Carla, met wie hij ruim 50 jaar getrouwd was.

Op Het Kasteel hing zelfs een spandoek als steun aan Cor én Carla, clubfotografe van Sparta. “Sterkte Carla Vos. Rust zacht Cor”.

De internationaal vermaarde wielerfotograaf (door Wessel van Keuk zelfs ’s wereld bekendste wielerfotograaf genoemd) was drukdoende met en bijna halverwege zijn fotoboek Memories. Dat bevat een overzicht van zijn foto’s en anekdotes uit zijn lange loopbaan, van het prille begin tot en met de hoogtijdagen en daarna.

Het boek zal ondanks zijn voortijdige overlijden verschijnen, zo beloofde sportjournalist en medeauteur Ron Couwenhoven.

Cor Vos op zijn werkplek

Memories, zoals de werktitel van het boek luidt, zou 480 pagina's gaan krijgen, schreef Couwenhoven op Facebook. “De helft was gereed. Zag er bijzonder mooi uit. Gisteren zouden we het samen gaan bekijken en het vervolg bespreken. Toen rinkelde de telefoon. Half tien in de ochtend. Carla was totaal ontredderd aan de lijn met een rampbericht: 'Cor is overleden!' Een acute longembolie werd hem fataal. Wat een drama! Er viel een traan op mijn toetsenbord.”

Op Facebook publiceerde hij al het voorwoord van de hand van Cor Vos, een voorwoord dat hij tijdens de plechtigheid herhaalde:

“Wanneer u dit boek openslaat, stapt u samen met mij vijftig jaar wielersport binnen. Geen droge opsomming van feiten of uitslagen, maar mijn leven tussen de renners, verteld in beelden, verhalen en herinneringen. Een halve eeuw lang heb ik het ritme van het peloton gevolgd, soms ademloos in de sprint, soms traag in de bergen, vaak wachtend op dat ene beslissende moment waarop een foto geschiedenis wordt. Memories is de weerslag van die reis.

Dit boek is mijn levenswerk. Vijftig jaar lang heb ik, samen met mijn hardwerkende collega’s de wielersport door de lens bekeken, en nu mag ik die blik met u delen. Sla de bladzijden om, neem de tijd, en beleef samen met mij de herinneringen aan een halve eeuw koers.”

Een van de sprekers tijdens de uitvaartplechtigheid, Davy Rietbergen, haalde de manier aan waarop hij twaalf jaar geleden de kans kreeg om voor Cor Vos te gaan werken. Voor hem was eigenlijk geen plaats in de stal van fotografen, maar hij wilde het toch proberen. “Cor. Vakman. Vijf decennia achter de lens. Fotograaf, cameraman, gadgetman. Altijd samen met Carla, zijn anker. Alles in beweging, 365 dagen per jaar. Beelden op tijd binnen, desnoods met de nieuwste gadgets . Vorige week nog belde hij: “Die iPhone 17… toch wel erg mooi hè?”

Rietbergen memoreerde zijn bijnaam die hij van Vos kreeg toebedeeld: Davydoff. Omgekeerd noemde hij de bijnaam die Vos werd gegeven toen hij na lange tijd weer eens een perszaal bezocht: The Living Legend.

Davy Rietbergen en zijn mentor Cor Vos.

En hij putte uit de reeks mooie verhalen en wijze adviezen die hij van Vos kreeg. “Hij zei dan: ‘In mijn tijd reed ik gewoon kriskras door het peloton. Minutenlang ervoor hangen. Trek je van de jury maar niks aan’. Als je zei dat dat niet meer kon, keek hij even, lachte en sloot af met: ‘Kijk maar wat je kunt maken. Veel plezier.’ En dan was het weer goed.”

Gio Lippens sprak als voormalig voorzitter en erelid van de NSP enkele troostrijke en dankbare woorden namens de vele collega’s met wie hij decennia lang heeft gewerkt. Behalve anekdotes aan de gezamenlijke reizen, onder meer naar Taiwan, haalde Lippens ook het talent van Vos aan om zijn kennis op jongeren over te dragen. Zo werkten bijvoorbeeld Pim Ras, John de Pater, Ed Oudenaarden, Fred Ernst en Jacqueline de Haas voor hem.

“Als wielerfotograaf was hij de leading man in Nederland”, zei Ras in het AD. Hij begon in 1988 als twintiger bij het fotopersbureau van Vos. Volgens Ras konden fotografen zich geen betere leerschool wensen. „In heel korte tijd moest je leren improviseren om een goede foto te maken. Je kreeg soms een lijstje met acht klussen per dag. Dan moest je heel snel ergens binnenkomen en een goede foto kunnen maken.”

Lippens haalde in zijn toespraak de Mentor Award aan die sterrenchef Jonnie Boer deze week postuum kreeg als erkenning: “Ik doe de suggestie aan de NSP om speciaal voor Cor ook zo’n Mentor Award in het leven te roepen.”

Carla Vos schetste hoe zij in 1973 haar kapotte brommertje naar een fietsenzaak in Rotterdam-Zuid bracht, waar zij door een enthousiaste fietsenmaker werd uitgenodigd voor een avondje bioscoop. Sindsdien waren Cor en zij onafscheidelijk, hoewel Cor vanzelfsprekend veel van huis was. Hij stimuleerde haar ook te gaan fotograferen, onder meer als clubfotograaf bij Sparta.

Een spandoek als steun aan Carla en ter herinnering aan Cor Vos.

Wessel van Keuk riep in herinnering hoe hij samen met Cor Vos vele reizen maakte en zij niet zelden een kamer deelden. Het tweetal kreeg ook vragende blikken toen zij op Valentijnsdag in het restaurant van een romantisch hotel samen het diner nuttigden.

Van Keuk sloot af met een voor fotografen passend slotwoord. “Gelukkig hebben we de foto’s nog.” Die zullen ongetwijfeld een mooie plek krijgen in het herinneringsboek Memories.

GERARD DEN ELT, algemeen secretaris NSP