SCHOT VOOR DE BOEG

Meer vrouwen, beter voetbal

Een paar weken geleden kreeg ik een interview in handen dat drie voormalige (vrouwelijke) persvoorlichters hadden gegeven aan journalist Jeroen Siebelink die het publiceerde op Communicatie.nl. Toen ik het zat te lezen vond ik dat de dames tal van interessante dingen zeiden, maar later begreep ik dat het drietal achteraf was geschrokken van de impact van hun woorden en - na publicatie – de medewerking had ingetrokken. Jammer want in mijn opinie hadden zij in dat interview juist een aantal heel interessante en uitermate herkenbare punten naar voren gebracht.

Maar zo gaat dat nu eenmaal vaak. Teksten die gedrukt zijn, zien er altijd wat grimmiger uit dan wellicht bedoeld; de geïnterviewden zullen er in hun functie trouwens regelmatig mee te maken hebben gehad.

Omdat ik eigenlijk van plan was om in deze column aandacht te geven aan een paar van die goeie opmerkingen, zat ik enige tijd te tobben hoe dat het beste te doen. Want op een welles-nietes spelletje zit niemand te wachten. Daarom hieronder een aantal letterlijke citaten waarbij ik net doe alsof ze van mij zelf afkomstig zijn. Daar kan niemand boos over worden. Toch?

 

- De grondhouding in het huidige voetbal is controle, terwijl het nieuwsgierigheid zou moeten zijn. Dat komt voort uit angst. Angst voor de buitenwacht, angst om fouten te maken, want iedereen vindt wat van de club. Voetbalcommunicatie is dan ook in protocollen gegoten. Maar die bieden schijnveiligheid. En gaan dingen wel goed, dan durft men dat niet te tonen.

- Trainers zijn passanten maar hebben te veel macht. Met de vriendjes die ze meebrengen, creëren ze een club binnen de club. Een sterke leider voorkomt dat en bewaakt de cultuur.

- Wees niet bang voor negatieve publiciteit. Een kijkje door de bril van een ander kan heel relativerend werken.

- Berichten zijn vaak zo wollig dat je weet dat het grote speculeren dan gaat beginnen. Geef openheid, leg keuzes uit!

- Nee beschermt, ja creëert. Maar in 95 procent van de gevallen kiest de club voor beschermen… daarmee houden ze zichzelf, de speler én het publiek voor de gek.

- De pampercultuur van spelers heeft ongekende vormen aangenomen waardoor veel spelers overkomen als onzelfstandige, nietszeggende ‘professionals’ die interviews routineus afwerken.

- PSV is een prettige club. Ajax en Feyenoord zijn verkrampter, al neemt ook daar de mededeelzaamheid toe.

- Vrouwen (in voorlichters functies) hebben meer gevoel voor de mens achter de speler. De kunst is een speler te leren dat hij zelf kiest wie hij is, hoe hij zich gedraagt en hoe hij zich presenteert.

- Persberichten zijn geen reclamefolders.

- Geregisseerde authenticiteit is geen authenticiteit.

- Journalisten begrijpen dat voorlichters een ander belang vertegenwoordigen. Liegen mag nooit. Als journalisten ergens achter komen en ze checken het, zeg dan alleen maar dat er geen antwoord op gegeven kan worden. Journalisten weten dan genoeg.

- Voetbaldirecteuren schrikken als er een conflict is met een ‘clubwatcher’, die de club het hele jaar volgt. Worstelingen horen erbij, die houden een club scherp.

- Als bijvoorbeeld een buitenlandse speler niet presteert, denkt men al gauw dat hij er met de pet naar gooit, terwijl hij duidelijk niet lekker in zijn vel zit. De teammanager regelt een huis voor hem en gaat met hem naar de Ikea, maar voelt die jongen zich wel thuis? Vraagt iemand wel hoe het met hem gaat?

- Zonder rugdekking ben je kansloos. Als voorlichter ben je de sluis tussen de binnen- en de buitenwereld. En daarvoor moet je een bepaalde onafhankelijkheid hebben.

 

Zo, veertien uitspraken die me allemaal even zinnig als juist lijken, ook al zijn ze niet gedaan door ex-persvoorlichtsters. Ook al hadden ze het wel kunnen zeggen natuurlijk. Zij immers weten veel beter dan ik wat er achter de schermen allemaal gebeurt en hoe lastig vrouwen het soms hebben om in onze mannenwereld overeind te blijven. Dat laatste weet ik natuurlijk helemaal niet. Maar ik kan ’t me wel heel goed voorstellen.

 

Jan Hermen de Bruijn

Bestuurslid NSP