Clubtelevisie verdrijft de echte televisie en wat doen wij?

Een jaar of twintig terug moest ik er om lachen: clubtelevisie. Voetbalclubs die hun eigen tv-kanaal begonnen. Vaak jonge meisjes en jongens met een camera in de hand die tv-items van magere kwaliteit afleverden. Clubjournalisten met gekleurde stukjes die niet in de buurt kwamen van échte journalisten.

Anno 2025 zit de wereld anders in elkaar. Begin februari speelde Feyenoord tegen Sparta. ESPN ging voor de wedstrijd langs bij de trainer van de Spartanen. De plopkap van de zender was duidelijk in beeld. Bij het interview met de trainer van Feyenoord ontbrak dat logo. Het interview was gemaakt door de clubtelevisie van Feyenoord, klein vermeld op het scherm, uitgezonden in het dagjournaal van ESPN.

De onafhankelijke tv-journalist had kennelijk al geen toegang meer tot de Feyenoordtrainer, een dag voor de wedstrijd. Clubtelevisie werd gebruikt als geaccepteerde nieuwsbron. Die ontwikkeling staat niet op zich. Clubs houden journalisten steeds meer op afstand. De mixed zone bij de grote teams is teruggebracht tot een podium waarop een speler en de trainer een obligaat praatje houden. Maximale controle voor de club, minimale toegang voor de pers.

Ook met geringe toegang, kom je aan verhalen, bewees Sander de Vries van de Leeuwarder Courant rond het Friese vertrek van Robin van Persie. Hoe goed waren de leidinggevende kwaliteiten van de jonge trainer? De Vries schetste een duidelijk verhaal, onderbouwd met veel bronnen. Uiteraard anoniem, geen club die het nog zou toestaan dat spelers on the record uit de school klappen.

Het artikel wierp acute vragen op: kan Van Persie wel goed leidinggeven? Is zijn stijl gewenst bij een topclub? Maar ook: waarom dacht Feyenoord dat hij nu wel geschikt was en een half jaar geleden niet? Vol verwachting schakelde ik dan ook in naar de persconferentie over de Rotterdamse aanstelling van Van Persie. Hier zouden de journalisten toch wel raad mee weten?

De kritische vragen bleven grotendeels uit. ‘Friese media schetsen het beeld’, was zo ongeveer de toon van het gesprek. In de uitzending was te horen dat een mannenstem - hij klonk als de pr-man van Feyenoord - nog een bijdehante opmerking maakte over de anonieme bronnen van het artikel. De man ging er maar even aan voorbij dat z’n eigen club spelers vrij ver van de pers houdt. Hoe wil je dan dat een journalist aan bronnen komt?

Ook die vraag werd niet gesteld. De pr-man had alle ruimte. De clubjournalisten zullen in hun handen wrijven: zij hebben vrij spel. Hun koninkrijk zal groeien. Tot de bijtertjes in de perszaal opstaan.