De onverstoorbare Mark van Bommel

Toen Mark van Bommel zondag na de 3-1 nederlaag tegen Ajax zei dat hij een ‘hartstikke goed’ PSV had gezien, viel hoongelach hem ten deel.

Daan Smink

Had PSV niet veel te weinig afgedwongen in de Johan Cruijff ArenA, zeker nadat het meer dan een half uur tegen tien man stond? Had PSV, dat startte met drie controlerende middenvelders, zich niet tactisch te veel aangepast aan Ajax? Had Van Bommel niet aanvallend moeten wisselen na de rode kaart voor Ajacied Mazraoui gevolgd door de 1-1 van Luuk de Jong?

De kenners vonden van wel. Hugo Borst noemde de spelopvatting van de coach ‘PSV-onwaardig’. Willem van Hanegem schreef over die cruciale fase na de 1-1:  ,,Je zag de twijfel aan de zijkant. Je zag de twijfel in het veld. En opeens stond het 2-1 voor Ajax.”

Kenneth Perez was scherp als altijd: ,,Ze staan dan wel bovenaan, maar je ziet hoe beperkt eigenlijk allemaal is.”

PSV en Van Bommel kregen er in veel media van langs. Maar het mooie is: Van Bommel trekt zich er niets van aan. Hooguit heeft hij zich maandag even boos gemaakt bij het openslaan van de kranten, maar aan zijn standpunt verandert niets.

De Limburger heeft nooit moeite gehad om een mening te ventileren die geen gemeengoed is bij pers en publiek. Van Bommel volgt zijn eigen koers.

Ik moest terugdenken aan 2004, toen Van Bommel als speler van PSV een behoorlijk uitgesproken interview gaf in VI. Het kwam erop neer dat dat eeuwige gedweep van de pers met de talenten van Ajax maar eens afgelopen moest zijn. ,,Dat overdreven gedoe met Ajacieden en godenzonen”, sprak Van Bommel. ,,Alleen omdat ze een keer in 1995 de Champions League wonnen? En Feyenoord dan? Die pakten in 2002 de UEFA Cup, maar daar hoor je niemand meer over. Waren dat dan boerenzonen of zo?”

Net zoals zondag waarschijnlijk het geval was, wist hij al welke reacties er zouden volgen. Hij liet zich er toen al niet door afremmen. ,,Iedereen roept dan weer dat je je achtergesteld voelt: het bekende verhaal van de provinciaal die eens net zo volwassen moet worden als de mensen van boven de grote rivieren. Maar zelfs daarin wordt met twee maten gemeten”, aldus Van Bommel destijds. (https://www.vi.nl/nieuws/van-bommel-wat-een-godenzonengedoe) Hij doelde dus (vooral) op de pers.

Diezelfde pers riep Van Bommel in zijn eerste maanden als hoofdtrainer uit tot de kroonprins van het Nederlandse trainersgilde, zéker na de indrukwekkende 3-0 zege op Ajax afgelopen september. Heel gek was dat misschien niet. Als voetballer had Van Bommel al de uitstraling en het overwicht van een trainer. De koersvaste onverstoorbaarheid. Het verbale vermogen.

Een tikje overdreven was het waarschijnlijk wel. Hij leek al op weg naar het rijtje Michels, Cruijff, Van Gaal nog voordat zijn eerste seizoen als PSV-trainer goed en wel begonnen was. Maar zo voorbarig als dat toen was, zo makkelijk zou het ook zijn om hem na de 3-1 van zondag weer af te serveren.

Wat dat betreft is zijn ontwikkeling als jonge trainer net zo spannend om te volgen als de ontwikkeling van een net doorgebroken topvoetballer. Misschien knakt zijn carrière wel voordat ‘ie echt tot bloei komt - hij zou de eerste kroonprins niet zijn die sneuvelt. Maar voor hetzelfde geld wint hij over acht jaar wel de Champions League als trainer van Bayern München. Niets is zeker.

Eén ding staat wel vast: saai is het nooit met Mark van Bommel. Alleen daarom al zou het mooi zijn als hij nog decennialang in de top werkzaam is.

DAAN SMINK
Bestuurslid NSP