Passie
Weinig woorden zijn zo nadrukkelijk aan inflatie onderhevig als passie. Kijk maar eens in de schappen van uw buurtsuper en lees de verpakkingen. Brood is met passie gekneed, olijfolie met passie bereid; je struikelt over de passie. Loop een restaurant binnen dat graag hip wil zijn. Wedden dat het woord passie op de menukaart voorkomt?
In de sport is dat niet anders. Trainers bezigen het woord ook te pas en te onpas. Telkens weer verwachten ze passie van hun spelers. Ze doen zelf immers ook alles met passie. Zeggen ze. Alsof het iets is dat zomaar op te roepen is en niet vanuit jezelf moet komen. Vanuit ‘hartstochtelijke liefhebberij’, zoals Van Dale het omschrijft.
Voordat u me verkeerd begrijpt: ik probeer hier niet te zeggen dat passie niet meer voorkomt in de sport. Gelukkig is dat niet zo. Sportwedstrijden zonder beleving, voortkomend uit een diepgewortelde liefde voor het spel, zijn het aanschouwen doorgaans niet waard.
Passie, kortom, wil je zíen. Daarvoor hoef je het woord niet telkens in de mond te nemen. Daarom was ik zo blij met eindelijk weer eens een sporter op tv te zien bij wie de pure, ongeremde passie er vanaf droop.
De Braziliaanse vedette Marta, zesvoudig (!) wereldvoetbalster van het jaar, verscheen direct na de WK-uitschakeling door gastland Frankrijk voor de camera. En toen gebeurde er iets prachtigs. Haar enorme teleurstelling maakte snel plaats voor een gloedvol betoog over de toekomst van het Braziliaanse vrouwenvoetbal. Het mooiste was dat ze tijdens het interview op een zeker moment niet meer naar de interviewster keek, maar recht in de camera, zich richtend tot de Braziliaanse meisjes thuis. De strekking: Brazilië heeft jullie nodig. De weg is zwaar, maar aan het einde wacht de beloning. Mits je bereid bent er kei- en keihard voor te werken.
De interviewster hield verstandigerwijs haar mond en gaf Marta de vrije hand. Wat een uitstekende tv. Wát een passie.
Ik moest ineens denken aan een ander passievol interview, waar de liefde voor de bal net zozeer vanaf droop. Kent u deze klassieker nog? Mark de Vries, zijn tranen, en bovenal zijn prachtige oneliner: ‘Ik wil gewoon voetballen.’
https://www.dumpert.nl/mediabase/2050931/f12eb411/interview_mark_de_vries_na_cambuur_agovv.html
Maar dat terzijde, want ik praat er nu al weer te lang over. Zoals gezegd: passie wil je zíen. Geniet dus nog even van Marta:
DAAN SMINK