Wahnsinn

Ik vond het verschrikkelijk om naar te kijken. Wat een naargeestige sfeer hing er in het stadion van Dortmund. Na twee maanden zonder live voetbal ging ik er zaterdag even voor zitten: Dortmund – Schalke. Een prachtig affiche en op voorhand natuurlijk ook een historische wedstrijd gezien alle ‘corona-proof maatregelen’.

Maar ik kon me geen moment op het voetbal concentreren, hoe goed Dortmund bij tijd en wijle ook speelde. Ik keek naar de lege tribunes, ik luisterde naar omgevingsgeluiden, ik zag mondkapjes op de bank zitten, ik lette op de verdediger die in de nek van een aanvaller hijgde, ik verwonderde me over het nieuwe juichen en hé daar spuugt iemand op het veld: dat is toch geel? Ik heb de wedstrijd niet helemaal afgekeken, ik kon er niet naar kijken. De ziel is uit het voetbal in zo’n troosteloos decor.

Het is ook gekkenwerk wat er allemaal geregeld moet worden om een veilige voetbalwedstrijd te laten plaatsvinden. Natuurlijk snap ik dat er in Duitsland heel veel geld mee gemoeid is en dat de belangen groot zijn, maar zijn ze niet een beetje doorgeslagen? Ploegen moeten een week in quarantaine, spelers en staf worden om de haverklap getest, ze rijden in meerdere bussen naar het stadion, reservespelers zitten – hoewel negatief getest – met mondkapjes op de bank of ze zijn met behulp van een speciale vliegtuigtrap (bij RB Leipzig) naar de tribune geloodst en na afloop moeten spelers één voor één douchen. Waar zijn ze eigenlijk mee bezig?

En belangrijker: hoe lang zal dit goed gaan? In het stadion zal het allemaal best veilig zijn aangezien iedereen die aanwezig is negatief is getest, maar wat te denken van de binnensteden? Supporters zoeken elkaar op in cafés en zitten bij de aftrap nog wel netjes 1,5 meter uit elkaar, maar bij een doelpunt vliegen ze elkaar in alle euforie om de nek. Ik zag het op tv in een kroeg in Dortmund gebeuren en dat is ook niet meer dan logisch. Voetbal is emotie.

Hoewel de profvoetballers een belangrijke voorbeeldfunctie hebben, hielden zij zich ook niet allemaal aan de richtlijnen. Spelers van Hertha BSC juichten alsof ze nooit van corona hadden gehoord. En de Belgische verdediger Boyata van Hertha gaf zijn ploegmaat Grujic zelfs een zoen, zo is duidelijk op foto’s te zien. Zelf ontkent Boyata dat het een zoen was. ‘Ik gaf hem alleen een aanwijzing voor een standaardsituatie...’

De Wahnsinn regeert in het Duits voetbal.

NATASJA WEBER