Weggestopt op pagina 36

Handbal is een kleine sport. Dat is wel duidelijk geworden tijdens het wereldkampioenschap voor vrouwen, dat deze maand in vier kleine Spaanse steden werd gehouden.

door Herman Nijman

Een toernooi in coronatijd met horten en stoten, in de Spaanse sportkranten kreeg het WK handbal hooguit een stukje op pagina 36, boven de advertentie. In ieder geval pas na al het nieuws over FC Barcelona en Real Madrid.
 
De delegatie van de onvolprezen Royal Dutch Press (RDP) was bescheiden, klein maar fijn. Vast vele malen kleiner dan het legioen dat aanschouwde hoe Max Verstappen rondjes reed over een achtbaan.

De Telegraaf (debutante Lisa Schoenmaker), Algemeen Dagblad (Herman Nijman van De Stentor) waren er vanaf de start in badplaats Torrevieja bij, samen met de fotografen Ronald Hoogendoorn (ANP) en Henk Seppen (Orange), plus Gerben Engelen en Guus van Hoogstraten van zendgemachtigde Ziggo.

Bij het hoofdtoernooi in Castellón de la Plana waren ook Fred Buddenberg (Trouw) en Dirk Jacob Nieuwboer (Volkskrant) van de partij en ontbrak Han Kock (NOS) zeker niet. Tussendoor kwam pensionado John Volkers nog even buurten bij de sport die hij zo lief heeft. Niet dat zij allemaal dachten dat Oranje de wereldtitel van Kumamoto (2019) zou verlengen, maar zo’n titel verdedigen is ook al bijzonder.

De Spaanse organisatie hanteerde de Franse slag. Seppen had halverwege het toernooi al drie accreditaties versleten. Op de eerste was hij geen fotograaf maar schrijver, met de tweede pas kwam hij het sportpaleis van Castellón de la Plana niet in omdat die stad niet was aangevinkt. En wie Ajax een beetje volgt weet wat er dan kan gebeuren. Met de derde pas - plus oerlelijk gemaakte foto door een vriendelijke volunteer - had Seppen de finale vast wel gehaald, als Oranje zover was gekomen. Herman Nijman van de writing press onderging onderweg ook een metamorfose, tot Hernan Nijman de media-fotograaf.

Veel Spanjaarden waren het Engels niet machtig, waardoor het journaille vaak met handen en voeten duidelijk moest maken wat er aan scheelde. Van goede wil waren ze wel en wie ‘gracias’ kon zeggen kreeg steevast een glimlach als reactie.

Aan accommodaties en faciliteiten van niveau geen gebrek in Spanje. Al was de perstent in Torrevieja vooral leeg en werd het toernooi in relatief kleine plaatsen gehouden. Maar steden als Granollers en Llíria hebben nog altijd sporthallen waar alle gemeenten in Nederland alleen maar van kunnen dromen. Met tribunes aan de vier zijden, keurige persruimtes en vorstelijk internet.

Persmomenten waren er in overvloed bij de Oranje-selectie, waarbij het lang ging over het plotselinge vertrek van keepster Rinka Duijndam, die om ‘persoonlijke redenen’ voor de start van het toernooi naar huis vertrok. Dat was schimmig, het bleef schimmig. Bij het tijdelijke afscheid van cirkelspeelster Merel Freriks had handbalverbond NHV haar lesje geleerd, en wel een duidelijk persbericht opgesteld.

Met die stijgende lijn in het achterhoofd was het jammer dat het toernooi plotsklaps eindigde op een maandagavond in Castellón, zo rond kwart voor tien toen Noorwegen had toegeslagen. Twintig uur later zat iedereen - team en pers - weer in Nederland.