Geveinsde daadkracht of niet?

Rusland, de paria van de sportwereld. Sinds Rusland Oekraïne is binnengevallen, lijkt het antwoord uit bestuurlijke hoek steeds eensgezinder te worden.

Sportevenementen in Rusland worden geschrapt. Lucratieve sponsorcontracten met de Russische ‘staatsbedrijven’ Gazprom en Aeroflot opgezegd. (Nationale) teams en inmiddels zelfs individuele sporters uit Rusland buitengesloten van internationale toernooien, inclusief het Russische voetbalelftal dat niet mag aantreden in de play-offwedstrijden voor een WK-startbewijs. En de internationale judofederatie schorste Vladimir Poetin – de fervent liefhebber die zelf in het bezit van de zwarte band is – als erevoorzitter en ambassadeur. 

Marco Knippen (voorzitter NSP)

Ergens wringt het, de ogenschijnlijke doortastendheid – sterker, voelt het als geveinsde daadkracht. Dezelfde bestuurders, die zich gevoelig toonden voor de maatschappelijke druk om maatregelen te nemen en te sanctioneren, lieten immers eerder toe dat ze een speelbal van de Russen werden.

Geld en een wit voetje halen waren belangrijker dan niet gecompromitteerd worden en een zuiver geweten houden.

De wereld- en Europese voetbalbond FIFA en UEFA beloonden corruptie en omkoping met de toewijzing van het WK van 2018, terwijl het Internationaal Olympisch Comité (IOC) naderhand in verlegenheid werd gebracht door een Winterspelenaflevering in 2014 die in een staatsgefaciliteerd dopingschandaal bleek te zijn uitgemond. Poetin werd met die prestigeprojecten de kans geboden de aandacht af te leiden van zijn autoritaire leiderschap én de annexatie van de Krim, een inlijving die als opmaat diende tot de huidige invasie.

Wanneer de ogen zijn gericht op een oorlog waarin Oekraïense vrouwen en kinderen naar buurlanden vluchten en mannen de wapens opnemen om een soevereine staat te verdedigen, lijkt het trouwens triviaal om als sportwereld een signaal af te geven. Toch is het minder zinloos dan gedacht, omdat het voor de publieke perceptie helpt om Rusland op vele fronten van het wereldtoneel te verbannen. Want sport gaat nooit alleen over wat er in een wedstrijd gebeurt, maar staat ook symbool voor het veroveren van de harten en geesten.

Aanzien is waar dictators als Poetin naar snakken, iets waaraan triomftochten in sportverband en de organisatie van belangrijke kampioenschappen in aanzienlijke mate kunnen bijdragen. De boodschap die nu vanuit bestuurskring wordt uitgedragen, is daarom meer dan een symbolisch gebaar. Al is het de vraag wat er gebeurt als de kruitdampen zijn opgetrokken en Poetin zijn machtspositie blijkt te hebben verstevigd. Vervallen de gezagsdragers dan in hun oude fouten en gewoonten, dan zal die laffe en opportunistische politiek als een boemerang terugkomen.

MARCO KNIPPEN
Voorzitter NSP