De sportjournalistiek heeft geen corveeploeg nodig
Sportjournalisten zijn er in alle soorten en maten. Man, vrouw, zwart wit. Het kan natuurlijk altijd cultureel diverser en een extra corpsbal kan er ook wel bij. Zoveel zie je er niet in onze beroepsgroep. Gelukkig: sinds een aantal maanden zijn we voorzien, met de komst van zelfbenoemde ‘kakbal uit Leiden’ Philip de Witt Wijnen. Sportchef van NRC.
Altijd fijn als de nieuwkomers zich even introduceren en dat is gebeurd, in gesprek met
Queester, een publicatie van de Rijksuniversiteit Leiden. Interessant verhaal, interessante man, dat zeker. De voormalig politiek verslaggever noemt de sport ‘ergens ook maatschappelijk relevant’. Ja, het aankaarten van maatschappelijke onderwerpen is een functie van de sportredactie, merkt de journalist op, maar, zo stelt de chef: ,,Tijdens de nieuwsvergadering ’s ochtends wordt er altijd gevraagd naar wat verstrooiing: leuke, lichtere onderwerpen voor tussen alle grote en zware dingen. Dan steek ik nu mijn hand op en iedereen smult ervan!”
Maarten Kolsloot
De sport als lollig vermaak. Dat idee moet stammen uit de tijd ruim voor hij fulltime met sportjournalistiek bezig was. Laten we zeggen een jaar of dertig terug. De afslag waarin onderzoeksjournalisten en diepgravende verhalen (met name ook in zijn eigen krant) steeds meer ruimte innemen, is wellicht overzien. Kan gebeuren.
Aangenomen mag worden dat de chef er veel zin in heeft. Wat een gouden kans wacht hem: mooie en belangrijke sportonderwerpen onder de aandacht brengen van een groot publiek, de sportredactie naar een nog hoger niveau tillen. ,,Weinig mensen hier willen de baas worden”, zegt de sportbaas echter. ,,Want dan schrijf je minder. Het is meer plannen en vergaderen, zorgen dat anderen verhalen maken, redigeren. [...] Het is een beetje corvee, maar wel leuk corvee. En het allerleukste is dat je hierna gewoon weer verslaggever kan worden!” Hij wil op termijn graag naar Berlijn.
Het moet heel inspirerend zijn om je als redacteur bij zo’n chef te melden. Maar dat is één ding. Veel belangrijker: waar zijn de grote ideeën? De wil om de boel inhoudelijk eens flink op te schudden in de sportwereld? Talloze zaken wachten op zijn werk en diepe inzichten.
De vele bestuurlijke misstanden in de sport, dopinggebruik in talloze sporten (hallo honkbal, atletiek, wielrennen), grensoverschrijdend gedrag (houdt nooit op), de structureel matige betaling (uitbuiting?) van olympische sporters, de donkere economie achter veel profsporten vol foute financiers en schimmige deals: het rijtje potentiële onderwerpen voor de NRC-vergadering is eindeloos lang. En er zal weinig om die thema’s gelachen worden door de andere redacteuren. Een grote kans voor de corpsbal wacht. Nadeel: de slimme knullen van de politieke of culturele redacties aan het Rokin zullen wel op zoek moeten naar een nieuwe corveeploeg. Als de oude een beetje doorpakt tenminste.
MAARTEN KOLSLOOT
Reactie Philip de Witt Wijnen op NSP-column Maarten Kolsloot
Met belangstelling las ik dat Maarten Kolsloot zijn column voor NSP dit keer geheel aan mij heeft gewijd. Het is goed dat collega-journalisten elkaar aanspreken en bekritiseren; dat houdt ons scherp en maakt ons hopelijk beter. Dat Kolsloot daarbij ook allerlei opvattingen heeft over mijn persoon, staat hem uiteraard vrij, maar staat naar ik zou hopen los van het inhoudelijke collegiaal debat.
Wel jammer vind ik het dat Kolsloot de journalistieke keuzes van de huidige sportredactie van NRC ten onrechte in twijfel trekt. Hij baseert zich daarbij op een interview van mij als nieuwe sportchef op de site Queester van de Universiteit Leiden. Helaas blijkt uit zijn column dat hij dat stuk niet goed heeft gelezen. Of erger: hij heeft er selectief uit geput.
Kolsloot verwijt mij als chef dat ik sportverhalen slechts zou zien als ,,lollig vermaak” en dat de sportredactie van NRC geen energie meer zou steken in ,,diepgravende verhalen”. Kennelijk heeft hij niet alleen het betreffende interview met mij slecht gelezen, hij lijkt de afgelopen maanden de sportpagina’s van NRC ook te hebben overgeslagen.
We brengen met regelmaat grote, relevante stukken die juist ook de achterkant en de rafelranden van de sportwereld belichten. Recent publiceerden we onder meer stukken over geweld tegen amateurscheidsrechters, een interview over misstanden in de turnsport en een lijvig vierluik over wantoestanden bij jeugdopleidingen van profclubs. Precies het soort verhalen waarvan ik in Queester nou juist had verteld dat die voor NRC zo belangrijk zijn.
Waarover Kolsloot en ik wel van mening lijken te verschillen is dat sport ook veel positiefs en moois kan brengen, en ja: ook verstrooiing. Juist dit kan en moet ook belicht worden in de krant. Voor beide soorten verhalen maak ik me als chef graag sterk.
Philip de Witt Wijnen, Chef Sport NRC
Linkje naar Queester: