Pareltjes

Het is – excuseer me mijn woordgebruik – één grote teringzooi in Nederland en in de wereld. Mensen staan lijnrecht tegenover elkaar, en niet alleen in de oorlogsgebieden. Ik word er soms heel moedeloos van. Sport is dan vaak een mooie afleiding. Ook daar is af en toe sprake van vijandigheden, maar die zijn in bijna alle gevallen vrij onschuldig en zo weer bijgelegd.

Dus veel plezier beleefd aan wederom een mooie sportzomer. Ik ben geen grote wielerliefhebber, maar ik heb dit jaar meer dan ooit van de Tour genoten, ondanks dat het door toedoen van de oppermachtige Pogacar nooit echt spannend was. Er bleef genoeg over. Door onder anderen Mathieu van der Poel, wat een geweldenaar! En neem Remco Evenepoel, Hij wordt weleens afgeschilderd als onaardig. Maar als je vlak voordat je, in de veertiende etappe van de Tour, zwaar teleurgesteld moet opgeven en van de fiets stapt, je bidon nog even snel aan een kleine fan langs de kant geeft, dan ben je toch geen verkeerd mens?

Tennis is me vaak te langdradig, maar ik heb deze keer op Wimbledon met veel genoegen naar de Nederlandse dubbelspeler David Pel gekeken. Had nog nooit van hem gehoord. Maar wat een blijheid en positivisme straalden hij en zijn Amerikaanse partner samen uit, ook daar werd ik vrolijk van. Ze hadden elkaar pas een dag voor hun eerste partij ontmoet, kijk hoe snel sport verbroedert.

Genieten is het ook met de Nederlandse topatleten, Femke Bol, Sifan Hassan, Lieke Klaver, en nu weer Niels Laros.

En dan af en toe die pareltjes van berichten. Recent: het grote Manchester United had voor de verloren bekerwedstrijd bij het kleine Grimsby Town gevraagd waar de kleedkamer voor de manager was. Reactie van Grimsby: ‘Bij ons kleedt de manager zich achterin zijn auto om…’
Héérlijk!

Je zou toch niet van sport houden… Er is altijd wel wat te beleven, ‘PSV-Telstar 0-2’, om nog maar eens iets uit zeer recente tijden te noemen. Jammer dat de problematiek van de grote wereld nooit helemaal buiten de sportwereld blijft. Zoals met die pro-Palestijnse betogers die de renners van de Israëlische ploeg in de Vuelta de weg versperden. Gelukkig was er geen lichamelijke schade, maar slechts verloren seconden voor het klassement.

Het is deze keer een ander stukkie geworden dan anders. Ik probeer altijd iets te schrijven dat met de sportmedia te maken heeft. Want ik begrijp best dat mijn persoonlijke hersenspinsels de (weinige) lezers niets interesseert. Maar ik móest deze kleine ode aan onze mooie sport even kwijt.

Toch één opmerking richting de media: ik zag op televisie en in de kranten niet of nauwelijks ophef op het belachelijke besluit om de olympische medaillebonussen te schrappen. Als de mensen in Nederland nou zo van sportprestaties genieten en het een afleiding van de ellende is, dan verdienen de sporthelden toch meer dan ooit waardering? Ook zelf sporten is voor meerdere problemen een remedie. Maar de contributies van verenigingen zijn weer verhoogd, in verscheidene sporten is de stijging zelfs meer dan de inflatie, zo meldde het Mulier Instituut onlangs. Dat is dus een slechte zaak.

Hans Klippus