Onder een vergrootglas

Dankzij de sociale media kom je als sportverdwaasde nog eens ergens. De afgelopen week bevond ik me vanaf een zonnig vakantieadres virtueel ineens in Groesbeek, meer in het bijzonder in de mixed zone van voetbalclub Achiles ’29. Daar was ik getuige van een tenenkrommend tafereel. Een trainer die schuimbekkend een tv-interview verstoorde omdat hij het nodig vond een regionale sportverslaggever onder uit de zak te geven.

Het gaf een inkijkje in het lastige werk van de mannen en vrouwen die voor de krant of de omroep in de regio een sportploeg moeten volgen. Anders dan bij de landelijke media liggen kritische lokale clubwatchers onder een vergrootglas. De kloof tussen lezer en schrijver is klein. Grote kans dat de trainer, de spelers en de fans precies weten waar de plaatselijke luis in de pels woont, waar-ie zijn boodschappen doet en welke hobby’s hij of zij heeft.

De altijd vlijmscherpe radioverslaggever Henk Kok kreeg in zijn gouden jaren als volger van het betaald voetbal in de provincie Groningen al eens een baksteen door de ruit van zijn huis in Veendam. En dan waren de verbale duels met coaches als Henk Nienhuis en Hans Westerhof in de meeste gevallen nog uitermate vermakelijk.

Ook in Enschede kunnen ze erover meepraten hoe moeilijk het is om de plaatselijke helden kritisch te volgen. Collega Fardau Wagenaar nam ons op het NSP-feest in januari mee naar de duistere dagen van de onthullingen over de handel en wandel van zonnekoning Joop Munsterman. Ze vertelde over de manieren waarop haar het werken bij FC Twente als clubwatcher moeilijk werd gemaakt. Hoe intimiderend het is wanneer bestuurders met alle middelen de lokale journalistiek verdacht maken om het eigen falen te verdoezelen.

Een trainer die zich in het openbaar luidkeels beklaagt over de negatieve benadering van de regionale krant speelt dan ook met vuur. Zo iemand roept krachten op die hij achteraf niet kan beteugelen. Zeker als hij zich meermalen bedient van een woord als ‘kutkrant’ en daarna doodleuk zijn scheldkanonnade van uitleg voorziet voor de camera van FOX. Het was misschien niet zo netjes, zei Eric Meijers, maar hij was zijn frustratie in elk geval kwijt. Alsof zo’n ontsporing de normaalste zaak van de wereld is.

Iedereen snapt dat degradatie uit de Jupiler League hard aankomt en dat voetbal nu eenmaal een emotioneel spelletje is. Maar die trainer van Achilles ’29 schijnt niet te begrijpen dat je uitgerekend in moeilijke momenten klasse moet tonen. Wat dat betreft mag hij een voorbeeld nemen aan Giovanni van Bronckhorst, een toonbeeld van beschaving. Ook na de domper bij Excelsior. Wat Meijers ook al niet schijnt te begrijpen is dat een club door goede journalisten altijd kritisch zal worden benaderd als er iets aan de hand is. Ook door verslaggevers van de krant om de hoek. Herstel: juist door verslaggevers van de krant om de hoek.

Het viel me trouwens op dat de lezers van de Gelderlander, de krant in kwestie, op de website tamelijk genuanceerd reageerden op het akkefietje. Op een paar reaguurders na, die de verslaggever in kwestie een kontenkruiper noemden en die de krant een pro-NEC houding toeschreven. En ene Frits kwam met de geniale omschrijving van persvrijheid: het recht van een club om negatieve media buiten de deur te houden. Dat lijkt me nou echt spekkie naar het bekkie van de heetgebakerde trainer.

Gio Lippens

Voorzitter NSP