IN DE SPO(®)TLIGHT

Peter Smulders, fotograaf

Fotograferen in voetbalstadions trekt Peter Smulders niet langer. Een nieuwe NSP-kaart hoeft voor hem niet meer. ,,Ik blijf wel fotograferen, voor Story onder meer, maar bij voetbalwedstrijden zien ze me niet meer. De wijze waarop je wordt benaderd door de clubs, door de security vooral, dat hoeft voor mij niet meer. Ik heb geen zin meer om op m’n 73ste als een snotjongen te worden behandeld”, zegt Smulders.

Peter Smulders in het stadion van PSV

door Henk Mees

Hoelang fotografeer jij al, Peter?

,,Vanaf m’n zeventiende, zoiets. Ik had de Philips Bedrijfsschool afgerond, een opleiding van vier jaar voor allerlei technische banen binnen Philips, van gereedschapsmaker tot glasblazer, toen ze bij Philips dachten dat ik daar ook wel zou komen werken. Daar had ik geen zin in. Fotograferen was al een hobby voor me en toen ik een advertentie zag van een fotozaak heb ik daarop gereageerd.”

En dan meteen sport fotograferen?

,,Het begon met teamfoto’s van alle elftallen in de regio rond Eindhoven en Valkenswaard die kampioen werden. Op een glasplaatje bracht ik dan een tekst aan met bijvoorbeeld ‘Woensel B3 1970-1971, dat kwam dan op de foto te staan. Ik ging ook foto’s maken voor de huis-aan-huisbladen en zo kwam ik uiteindelijk ook bij PSV binnen.”

Hoe ging dat?

,,In die tijd was Ben van Gelder de manager van PSV, die ging overal over. Die liet me toe bij wedstrijden tegen NEC of NAC, maar voordat ik mocht komen fotograferen bij een wedstrijd tegen Ajax was het al drie, vier jaar later. Mijn foto’s kwamen toen ook in het Eindhovens Dagblad, gaandeweg ook in AD en Telegraaf. Ik kwam op een gegeven moment overal, nationaal en interationaal.”

Jouw werkterrein ging toch ook verder dan de sportpagina?

,,Van het een kwam het ander, zo kwam ik bij Story terecht. Daar werk ik nog steeds voor, mijn zoon Edwin ook.”

Zo werd jij de eerste fotograaf die sporters in tijdschriften als Story bracht.

,,Ja, ik bouwde met veel spelers een goede relatie op. Toen Romário in 1988 naar PSV kwam, was hij nog niet met Monica getrouwd. Een maand of drie, vier later was de bruiloft in Brazilië en vroeg Romário mij om daar exclusief de trouwfoto’s te komen maken. Dat gebeurde ook met andere spelers, met Ronald en Erwin Koeman bijvoorbeeld. Daaruit vloeide ook voort dat Story de babykamer ging betalen bij de geboorte van hun eerste kinderen. Ruud Gullit was de eerste, daarvoor gingen we naar Welkom in Den Bosch.  Ruud tekende het contract toen nog met zijn echte naam, Ruud Dil, weet ik. De spelers waren daarmee geholpen en ik kreeg een exclusieve fotoreportage in Story.”

Peter Smulders (rechts) met verslaggever Louis Bovée (links) in 1989 in Brazilië voor de bruiloft van Romário.

In die tijd stond jij toch ook aan de wieg van de oprichting van de stichting ‘Nederlandse Sport Pers Service.’

,,Tijdens het EK van 1988 heb ik met Marina Witte zitten praten over het meer professionaliseren van de werkomstandigheden voor journalisten en fotografen. Marina was toen nog secretaresse bij Voetbal International. We hadden wat gedachten over de structuur die er moest komen met een NSP-kaart voor professionals. De amateurs moesten van het veld worden gehouden, de willekeur bij de toelating van journalisten en fotografen moest eruit. Een paar maanden later was de NSP er met Marina als directeur.”

 En is dat gelukt?

,,De NSP heeft zich zeker waar gemaakt, maar ook de NSP kan niet tegenhouden dat de handel voor fotografen kapot is gemaakt. Er worden schandalig lage tarieven betaald en fotografen werken daaraan mee omdat ze er graag bij zijn. Ik heb gezien hoe fotografen complete cd’s aan clubs afstonden, waarvan gratis gebruik kon worden gemaakt.”

Peter Smulders als supporter van PSV bij de Europa Cup-zege in 1988.

Wanneer heb je je laatste foto in een voetbalstadion gemaakt?

,,Ik ben dit jaar één keer bij een wedstrijd van PSV geweest. Ik blijf wel lekker verder fotograferen. Ik wil er gewoon bijhoren.’