Thijs Zonneveld, wielerverslaggever AD

Hoewel al meer dan drie uur vóór de finish van Parijs - Roubaix duidelijk was dat de situatie van de (later overleden) Belgische renner Michael Goolaerts ronduit ernstig was, kreeg zijn lot weinig aandacht op tv, radio en bij de meeste andere journalisten. Thijs Zonneveld, verslaggever voor AD en de regionale kranten van de Persgroep, verbaasde zich erover.

Thijs, voor jou was het lot van Michael Goolaerts thema voor een groot verhaal, de koers was bijzaak. In veel andere kranten leek het maandag wel een voetnoot.

,,Dat heeft mij ook verbaasd. Ik wil mijn collega’s niet de maat nemen, iedereen moet zijn eigen afweging maken, maar het was voor iedereen toch heel snel duidelijk dat hier sprake was van een zeer ernstige situatie. Iedereen heeft dat beeld kunnen zien waarop Michael Goolaerts bewegingsloos lag, iedereen wist van de reanimatiepogingen, en dat het een uur duurde voordat hij gestabiliseerd was en naar het ziekenhuis kon worden vervoerd. Voor ons, voor de equipe van het AD, was er geen enkele twijfel meer dat de koers bijzaak was geworden.”

Wat betekende dat in de praktijk?

,,We hebben er meteen voor gekozen om af te zien van een wedstrijdanalyse. Ik heb me op Twitter meteen afgevraagd waarom een wielerkoers in zo’n geval niet wordt stilgelegd en me verder onthouden van tweets over de wedstrijd. Op Twitter werd daar door sommigen heel agressief op gereageerd, alsof ze hun plezier zagen afgepakt.”

Hoe reageerde de ‘perszaal’ daarop terwijl de koers doorging?

,,Ik voelde me ontheemd. Bijna alles ging over de koers. De huldiging ging gewoon door en in veel andere kranten was het niet meer dan een kort kaderstukje.  De Volkskrant kwam zelfs met de kop ‘Terpstra geeft vol gas en tekent doodvonnis’. Zoiets snap ik niet als er een jongen van 23 ligt dood te gaan.”

Kun je dit verklaren?

,,Eigenlijk moet je dat aan die andere journalisten vragen. Ik vond het pijnlijk, onmenselijk. Kennelijk zien veel journalisten wielrennen ook in zo’n situatie als een sport waarin vallen erbij hoort en de renners de gladiatoren zijn, de circusdieren.”

Hoe ging dat na de finish? Op radio of tv werd met geen enkele renner gesproken over Michael Goolaerts. Was dat afspraak, een code?

,,Of je dat niet doet, uit piëteit misschien, ik weet het niet. Een code?  Ik zou het niet weten. Ik heb er na de finish zelf met vier of vijf renners over gesproken. In al die gevallen bleek ik de eerste die ze informeerde. Ze schrokken allemaal. Op de persconferentie, drie kwartier na afloop, was mijn AD-collega Daan Hakkenberg de enige die de drie renners van het podium er naar vroeg. Ze bleken geen van drieën op de hoogte. Daar word ik verdrietig van.”

HENK MEES