Grote kerels, hoe klein ze zich ook voelen
Een groot mondiaal sporttoernooi kun je wel aan Duitsers toevertrouwen. Stuttgart is voor de derde keer in 30 jaar gastheer van de WK turnen. Ingeklemd tussen de Mercedes-Benz Arena, thuishaven van 2. (!) Bundesligaclub VfB Stuttgart en het Oktober Volksfest wordt er in de Hanns-Martin Schleyer Halle tien dagen gesprongen, geschroefd en geflikflakt om wereldtitels.
Viervoudig olympisch kampioene Simone Biles (1.42 meter) wordt geinterviewd in de mixed zone. (Foto: Marcel Luyckx)
Over de voorzieningen hebben de media niets te klagen. Een ruim mediacentrum met meer dan voldoende werkplekken, op loopafstand van de tribunes. Nog dichterbij ligt de mixed zone. Je zit er niet op de tocht zoals bij de EK in Cluj-Napoca, waar constant buitendeuren open- en dichtgingen bij winterse temperaturen.
Opvallend is hoe zuinig er met papier wordt omgegaan. Geen stapels met programma’s, startlijsten, uitslagen. Op aanvraag is alles te verkrijgen, maar ook de oudere generatie sportjournalisten vindt steeds beter haar weg in de digitale wereld.
Voor de allerkleinsten onder turnsters en turners zijn er speciale opstapjes aangebracht in de mixed zone. (Foto: Marcel Luyckx)
Gebruikelijk bij het turnen is dat elke geaccrediteerde journalist een eigen plekje op de mediatribune krijgt toegewezen. In Stuttgart geldt dat niet voor de schrijvende collega’s, uitgezonderd de persbureaus, maar tot vechtpartijen heeft dat niet geleid. Plaatsen genoeg.
Achter de facade van Duitse degelijkheid en orde gaat ook een grote mate van behulpzaamheid schuil. Als een steward fotografen de doorgang naar de hogere regionen in de wedstrijdhal ontzegt, grijpt de fotochef hoogstpersoonlijk in. Perskaart laten liggen op de hotelkamer? Geen probleem, we regelen een dagpas. Maar je moet er wel een stevige wandeling door de regen voor over hebben om die aan de andere kant van de hal op te halen.
Blik op de perszaal in Stuttgart. (Foto: Marcel Luyckx)
Anders dan op veel andere toernooien bevindt de mixed zone zich buiten de lawaaizone van de wedstrijdhal. Wel zo prettig. Na het succes van de Nederlandse vrouwen was het lang wachten op de eerste reacties. Het teamticket voor de Spelen in Tokio was zojuist veiliggesteld en dat moest eerst uitbundig gevierd worden met teamgenoten en familie. Maar goed dat deadlines op zaterdagmiddag niet in beton zijn gegoten, al wachten websites met smart op de eerste vreugdekreten.
Het verwerken van euforie duurt kennelijk langer dan van een deceptie. De mannen van de ontredderde bondscoach Bram van Bokhoven stonden op maandagavond binnen een mum van tijd klaar voor de media, Epke Zonderland voorop. Ook dan zijn de turners grote kerels, hoe klein ze zich op dat moment ook voelden. De Nederlandse turners en turnsters hoefden niet naar het Volksfest voor een ritje in een van de vele misselijkmakende kermisattracties. Ze hadden hun eigen achtbaan van emoties.
Omdat niemand van de tien Oranjesporters in Stuttgart een toestelfinale haalde, dunt het legertje mediamensen uit Nederland deze week snel uit. Aan de werkomstandigheden in de Hanns-Martin Schleyer Halle ligt het niet.
MARCEL LUYCKX