Nieuws

Drie kwartier wachten

In vrijwel alle sporten zijn ze gemeengoed geworden, ultrasnelle reacties van winnende én verliezende sporters, nog happend naar adem soms. Bij het WK handbal in Japan bleek dat onmogelijk. Ziggo Sport moest ruim drie kwartier wachten op de eerste Nederlandse reacties als wereldkampioenen handbal.

In de studio van Ziggo Sport in Amsterdam verontschuldigde presentator Jack van Gelder zich uitputtend. Hij verwees naar de  internationale  verbindingen waarvan Ziggo afhankelijk was en hekelde nadrukkelijk de tijd die gemoeid was met de ceremoniële plichtplegingen op het WK.

Eerst mocht  de Egyptische voorzitter van de wereld-handbalfederatie de aandacht voor zichzelf opeisen. Veel later pas kreeg Ziggo-verslaggever Bas van Veenendaal de gelegenheid superblije Nederlandse handbalsters live aan het woord te laten. ,,We waren overgeleverd aan de satelliettijd die voor ons beschikbaar was. Dat ging via hetzelfde signaal waarmee de ceremonie werd uitgezonden. Ook de organisatie vond  dat daar veel te veel tijd verloren is gegaan. Dat is botte pech”, licht Bas van Veenendaal toe.

Ook een poging om Estavana Polman via een mobieltje in contact te brengen met haar partner Rafael van der Vaart in de Ziggo-studio bleek geen oplossing te bieden. ,,Daar hebben we aan gedacht, maar  op die lijn zat te veel vertraging om een fatsoenlijk gesprek mogelijk te maken”, aldus Van Veenendaal. Hij  was een van de weinige Nederlandse journalisten in Kumamoto. Pas op donderdag, vlak voor de halve finale van het twee weken lange WK, arriveerde hij samen met producer Sanne den Hartog in Japan. Buiten de laatste twee wedstrijden om waren ze vooral met social media in de weer.

Ongekende rust rond de wereldkampioenen na de finale in de mixed zone. Lois Abbingh (links) staat Hans Ruggenberg (De Telegraaf) na de finale te woord. Rechts Kelly Dulfer, geïnterviewd door Han Kock van de NOS. (foto: Ronald Hoogendoorn)

In de aanloop naar de halve finale was Ziggo afwezig op het WK. Tot en met de finale verzorgde Raymond Koning het commentaar bij de wedstrijden vanuit een studiocel in Amsterdam. Bij gebrek aan overzicht over het complete speelveld had hij zondag aanvankelijk niet in de gaten dat Nederland zes seconden voor het einde van de finale een (beslissende) vrije worp kreeg toegewezen. De verslaggever wekte de indruk te worden overvallen door de nieuwe spelregel. In de studio reageerde Van der Vaart daarop met: „Ik ken die nieuwe regel wel, die commentator van jullie niet!”

Namens de NOS deed Han Kock wel gedurende het gehele WK vanuit Japan verslag van de prestaties van Oranje. Hij moest zich beperken tot interviews en reportages vanaf de zijlijn. De live-rechten van de wedstrijden lagen bij Ziggo Sport. Richard van der Made becommentarieerde de wedstrijden live op de radio (NPO) vanuit Nederland.

Ook de dagbladen waren niet of nauwelijks vertegenwoordigd. Op het moment dat succes gloorde, halverwege de tweede week, stuurde De Telegraaf Hans Ruggenberg, de nieuwe chef wielrennen, als handbalverslaggever naar Japan. De andere dagbladen- en combinaties volgden het WK vanuit het thuisfront. ,,Dit is het eerste toernooi in de reeks van successen van de handbalvrouwen dat ik er niet bij ben geweest. Balen, ja”, aldus John Volkers van De Volkskrant. ,,Gelukkig deed Susanne Min als  communicatiemedewerker van het Handbal-verbond goed haar werk in Japan. Daardoor kon ik bijvoorbeeld telefonisch een groot interview maken met Lois Abbingh.”

In het voordeel van de dagbladjournalisten was ook het tijdsverschil van acht uur, waardoor ze royaal de tijd kregen voor meer beschouwende achtergrondverhalen. Ook de (slechts) twee Nederlandse fotografen in Japan kenden dankzij het tijdsverschil meestal weinig tijdsdruk. ,,Het was daardoor vrij relaxed werken. Saampjes kwamen we er zo goed uit”, vertelt Ronald Hoogendoorn, die in opdracht van ANP/Hollandse Hoogte werkte. Henk Seppen, werkzaam voor gespecialiseerde handbalmedia, was de andere Nederlandse fotograaf in Japan. Beiden kunnen nu beschikken over een waardevolle collectie met beelden van een historische Nederlandse teamprestatie.

HENK MEES