‘Persoonlijke redenen’

Soms zijn er zaken in de sport waar je geen vinger achter krijgt. Of mag krijgen. Een van de drie keepsters van de nationale handbalploeg, Rinka Duijndam, stapt daags voor het begin van het WK in Spanje op en vertrekt ‘om persoonlijke redenen’ naar huis. Zoiets heet opmerkelijk en als er dan geen enkele tip van de sluier wordt opgetild, dan wakkert dat de journalistieke speurzin aan.

Je vraagt, op de perstribune te Torrevieja, door bij de persvoorlichter. Was Rinka ziek? Was er iemand overleden? Was ze overspannen? Ging er in het privéleven iets helemaal mis?

De onderliggende vraag was natuurlijk: kon Rinka Duijndam wel accepteren dat ze van tweede keepster, achter Tess Wester, nu de derde keepster dreigde te worden door de snelle ontwikkeling van Yara ten Holte, bij de Olympische Spelen van Tokio nog de nummer drie van het stel? Dat zou een opmerkelijke stap genoemd mogen worden. Maar Susanne Min van het NHV hield het op persoonlijke redenen.

Hoezeer wij ook aandrongen. Er is een manier om dat op te lossen. Ger Stolk van de KNVB, voorlichter in de jaren tachtig, deed dat in vroeger tijden. Hij was niet voor niets een oud-journalist. Stolk zei dan: jullie mogen het niet schrijven noch verkondigen, maar dit en dit is er aan de hand met speler A. Daarom is hij niet mee naar deze interland of heeft hij het hotel verlaten.

Het kan zijn dat de privacyregels van tegenwoordig die off-the-record aanpak van toen verhinderen. Zo krijgen we natuurlijk al lange tijd niets meer te horen over de aard van een blessure. De dokter mag er niks over zeggen. Opdracht en regel.

Hoe dan ook, ik appte zondagavond in zekere overmoed naar Rinka en zei dat als ze het wilde dat ze dan iets kon doen aan de mist die rond haar vertrek uit de nationale ploeg was ontstaan. Ze hield het erop niet meer kwijt te willen dat zij ‘vanwege persoonlijke redenen de keuze’ had gemaakt ‘om het WK te verlaten’. Uit haar appje: ‘Het enige wat ik wil benoemen is dat dit niks te maken heeft met het team of de staf. Ik ben juist heel erg dankbaar voor hun steun en respect voor mijn keuze. Hier zou ik het voorlopig graag bij willen laten. Dankjewel.’

Ik toonde begrip, maar het NHV was tamelijk ontstemd. Hoe had ik achter de rug van hun woordvoering om contact durven te zoeken met deze speelster? Tja, ik durfde dat, omdat het volgens mij niet om ziek of nog erger ging. Anders waren de woorden corona en familieomstandigheden wel rond gegaan. Maar dat is, ik geef het toe, speculatie.

Ik ben op de vingers getikt, voor de overtreding van een volgens mij niet bestaande afspraak. Routinier ging blijkbaar zijn boekje te buiten. Mijn afgesproken interview voor Handbal Inside Magazine met de aanvoerder van de nationale ploeg, Danick Snelder, werd vervolgens afgezegd. Door het NHV wel te verstaan, niet door de speelster.

Ik hoefde geen strafregels te schrijven, maar ik boog me maar weer eens over dit dilemma dat velen van jullie zullen kennen. Zou een iets opener houding, iets meer toelichting, tip van de sluier, ‘je hebt het niet van mij maar doe er niets mee’ , in dat geval hebben geholpen. Door wazige berichtgeving ontstaat zoveel mist dat je daar als verslaggever niet blij van wordt.

John Volkers

De meest voorkomende vraag van het thuisfront, handbalfamilies pur sang: ‘Zeg wat is er met die Rinka Duijndam?’ Jongens, geen idee. Echt niet. Maar voorlopig ben ik weer even klaar met doorvragen bij dergelijke netelige kwesties. Deze sportverslaggever is niet geschikt voor Boulevard-achtige programma’s.

JOHN VOLKERS
Vicevoorzitter NSP