Iedereen wordt gevolgd in Qatar

Qatar, over een jaar gastland van het WK voetbal, kent  een covid-app waarmee iedereen de hele dag gevolgd kan worden. ,,Zo kunnen ze precies weten, op elk moment van de dag, waar je bent. Je bent verplicht je mobiele telefoon de hele dag aan te hebben staan. Bij elk gebouw, hotel, stadion of metro moet  je die app laten zien”, vertelt de verslaggever van de Volkskrant.

door Henk Mees

Vissers volgde de afgelopen dagen in Qatar de strijd om de Arab Cup, een toernooi met tien Aziatische en zes Afrikaanse landen. Het is een kleine generale repetitie voor het WK van volgend jaar. ,,Ik heb nog geen enkele journalist uit Europa hier gezien. Er is nauwelijks publiek”, aldus Vissers. Omdat hij zich ruimschoots eerder aanmeldde dan fotograaf Guus Dubbelman hoefde Vissers niet in quarantaine, Dubbelman wel gedurende de eerste dagen.

Vissers: ,,Op je covid-app letten ze op drie kleuren. Bij rood ben je besmet, bij geel moet je in quarantaine, met groen kun je gaan waar je heen moet. Officieel is het een covid-app maar ik ben er nog niet achter of ze dit systeem volgend jaar ook bij het WK toepassen zodat ze ook dan van iedereen de gangen kunnen volgen.”

Op zijn reportage in Qatar heeft Willem Vissers geen werkplaatsen kunnen bezoeken waar enkele miljoenen immigranten aan nieuwe projecten werken. ,,Weken geleden heb ik al een aanvraag ingediend om met eigen ogen te kunnen zien onder welke omstandigheden de immigranten hier moeten werken. Ik heb nooit antwoord gekregen. Ik heb mijn verzoek hier via andere kanalen nog eens herhaald, maar ik krijg geen enkele reactie. Ze willen gewoon niet dat je daar naar toegaat. Door de hoofdredactie van mijn krant is mij ook afgeraden om op eigen houtje iets te ondernemen.”

Immigranten die hij trof, werden door Willem Vissers wel aangesproken over hun bevindingen in Qatar. ,,Aan wie ik het ook vraag, aan elke taxichauffeur, in de hotels, al die mensen die in de stadions werken, niemand die klaagt. Voor zover ik dat kan beoordelen, doen al die mensen uit Nepal, India, Pakistan, Sri Lanka, Sudan en zoveel meer andere landen, rustig hun werk. Ze zijn blij dat ze hier werk hebben, met kost en inwoning, en dat ze 80 procent van wat ze overhouden kunnen overmaken naar hun familie thuis.”

Bij de toewijzing van het WK voetbal in 2014 kondigde Vissers in een column aan het WK van 2022 te boycotten. Inmiddels is hij van opvatting veranderd. ,,Meteen na de toewijzing hadden alle tegenstanders zich moeten verenigen. Toen heb ik niks gehoord. Het bleef heel lang heel stil over Qatar. Pas nadat de stadions vrijwel gereed waren en er verhalen verschenen over de doden die bij de bouw waren gevallen, volgden protesten. Alsof er bij de bouw van al die andere grote gebouwen geen slachtoffers zijn gevallen. Het verzet is gewoon te laat gekomen, ook van bijvoorbeeld CancelQatar.”

 Vissers heeft zich erbij neergelegd dat er geen boycot komt. ,,Het blijft een raar land, met 300.000 Qatari en zes keer zoveel immigranten die het werk moeten opknappen. Ik heb hier Qatari gesproken die helemaal niet blij zijn met het WK omdat het zoveel negatieve publiciteit voor het land  losmaakt. Ze uiten zich niet echt openhartig daarover. Die mensen zijn met de toekomst bezig, die zien dit soort evenementen, het toerisme en de musea als een nieuwe inkomstenbron voor het geval Qatar straks geen olie meer kan leveren.”

In zo’n modern land, vijftig jaar geleden nog een woestijn, kunnen ook journalisten vertrouwen op optimale faciliteiten. ,,Bij het WK in Rusland in 2018 heb ik een keertje 24 uur in de trein gezeten om bij een wedstrijd te kunnen komen. Hier ligt elk stadion aan een metrolijn en zit ik vanuit het hotel binnen een half uur tot drie kwartier in een van de stadions. Alles is prima geregeld, in de hotels, in de stadions, in de perscentra, maar het blijft een bizar land waar heel veel dingen niet deugen en dat ongemakkelijk aanvoelt.”