Niemand mag de ‘bubbel’ verlaten

In de hotels en accommodaties van olympisch Beijing is de bewegingsvrijheid voor  mediavertegenwoordigers groter dan was gevreesd. Daarbuiten mag niemand van de geaccrediteerden zich begeven. De ‘bubbel’ verlaten is onmogelijk. ANP-verslaggever Thijs Smeenk rapporteert.

Door Thijs Smeenk

China laat niets aan het toeval over, dat is kort voor de start van de Olympische Spelen wel duidelijk. De 'superbubbel' moet het coronavirus zoveel als mogelijk buiten de deur houden. Het vraagt geduld en begrip maar de bewegingsvrijheid in Beijing is vooralsnog niet zo klein als menigeen vreesde.

Testen op corona, toegangspassen scannen, veiligheidschecks doen, formulieren invullen en nog maar eens testen op corona: het is voor de atleten, begeleiders en anderen op de Spelen een flinke klus om de 'superbubbel' binnen te komen. Een best pijnlijke ook, de staafjes verdwijnen in China net wat dieper in de neus en keel dan in menig Europees land.

Op luchthaven een test op corona, bij aankomst in hotel ook weer. Vervolgens elke dag in de ochtend (voor ontbijt) een coronatest doen en via de olympische app je gezondheidsgegevens invoeren. Verder zijn er weinig beslommeringen. In aanloop naar de Spelen moest qua formulieren wel veel geregeld worden, als je eenmaal in de bubbel zit, valt het reuze mee.

Het is een gesloten 'superbubbel’, die onmogelijk verlaten kan worden. Accommodaties, zoals de 'olympische' hotels, zijn afgezet met grote hekken. Die hekken gaan alleen even aan de kant als een van de vele shuttlebussen er langs moet om mensen te brengen en halen. Voordat een bus arriveert, worden de straten door mensen in witte en blauwe pakken continu besproeid met desinfectiemiddelen. Ook in binnenlocaties zijn mensen met desinfectiemiddelen in de weer.

In de hotels is wel meer bewegingsruimte dan in Tokio, begreep ik van de collega's die daar ook zijn geweest. In ons hotel kun je in de restaurants gewoon tot laat eten en drinken, in Tokio moesten de collega's vaak op de kamer eten.

De sfeer buiten doet, vanwege de beperkingen van corona, wat onrealistisch aan. Langs de kant van de wegen zijn versierselen, mascottes en posters te zien. 'Together for a shared future' ('Samen voor een gedeelde toekomst') staat als thema/slogan van deze Spelen op doeken te lezen.

Communicatie met de vele, behulpzame vrijwilligers in de stadions en venues  verloopt soms moeizaam. Ook als ze je niet snappen, blijven ze vriendelijk lachen maar kom je uiteindelijk geen stap verder. Geduld bewaren is soms wel handig. Het verandert in China vrij weinig als je dat niet doet. Sommige vrijwilligers gebruiken hun vertaalmachine op hun mobiel om in het Engels duidelijk te kunnen maken wat ze bedoelen.

China had er graag net zo'n feest van willen maken als in 2008, toen vooral de spectaculaire openingsceremonie in het Vogelnest-stadion indruk maakte. Beijing is straks de eerste stad ter wereld die zowel de Zomerspelen als de Winterspelen heeft georganiseerd. In de veertien jaar tussen de twee evenementen is de kritiek op China wereldwijd flink toegenomen. Amnesty International vreest dat het land de Olympische Spelen wil gebruiken als afleiding voor mensenrechtenschendingen tegen de Oeigoeren en tegen inwoners van Hongkong. Landen als de Verenigde Staten, Australië en Groot-Brittannië sturen als protest geen hoogwaardigheidsbekleders naar de Chinese hoofdstad, die de ogen van de wereld de komende  weken op zich gericht weet.