More is less

Ik ben Linda Derksen en werk op de gezamenlijke sportredactie van de drie Brabantse kranten als coördinator, eindredacteur en verslaggever. 

Afgemeten aan de leescijfers schrijf ik over alle (iets) minder populaire sporten. Ik zou niet anders willen, ben een pleitbezorger van diversiteit op de sportpagina’s. Het wordt alleen wel meer en meer een strijd om het allemaal in de krant te krijgen.

Hoewel ik als liefhebber smul van de sportzomer, ben ik geen voorstander van de multi-EK. In München worden dezer dagen tegelijkertijd in negen verschillende sporten nog veel meer Europees kampioenen gekroond. Dan heb je nog de zwembond die zijn toernooi voor vijf disciplines zelf in Rome organiseert, maar daarbij wel de periode van het super-EK aanhoudt, en is er overlap met de Wereldruiterspelen in Herning.

Publicitair zitten deze sporten elkaar - lang leve de agendajournalistiek - namelijk in de weg. Ze duwen verslagen de krant uit en van de homepages af. Maken we tijdens de Olympische Spelen een compleet katern, nu mogen we al blij zijn dat we het standaard aantal pagina’s hebben in de dunnere vakantiekrant. Die Europese schaalvergroting zorgt voor een te groot aanbod, zeker in een jaar met ook nog door corona uitgestelde evenementen. More is less.

Want ik krijg nul op het rekest bij mijn chefs als ik vraag of ik na de WK zwemmen ook voor AD Sportwereld en de regionale DPG-kranten naar de EK mag. Belangrijkste argument: we sturen al twee man naar München en het betaald voetbal is begonnen, dus we hebben er niet al te veel ruimte voor. Van de Nederlandse schrijvende pers zit alleen Lisa Schoenmaker voor De Telegraaf in Rome, de rest volgt het zwemtoernooi op afstand, tussen de andere werkzaamheden door. Misschien wel in München.

Op één plek betekent niet dat we bij het sportklimmen of tafeltennis gaan kijken, maar dat de wielren- of atletiekverslaggever ook een keer over turnen of roeien kan schrijven en we die vaste volgers thuislaten. Als sportbonden de krachten bundelen om de kosten te drukken, kunnen wij dat ook.

Ik heb te accepteren dat we de krant op een andere manier vullen. Ook minder compleet hou ik ’m wel graag in balans, een opgave die me in juli eveneens hoofdbrekens bezorgde.

Dagelijks slechts twee pagina’s Tour de France in mijn krant vind ik wat karig. Terecht dat de aandacht voor Formule 1 en het EK voetbal voor vrouwen explosief is gestegen, maar wat past daar dan nog van het WK hockey bij? Hoe zorgen we daarnaast dat de WK atletiek er door het tijdsverschil niet bekaaid vanaf komt. En ik ben zo iemand die ook nog wil schrijven over de softbalsters. Zonde om onze lezers het verhaal achter de Europese titel van het Koninkrijksteam te onthouden. Toch? Of is het landschap al zo verschraald dat ik een roepende in de woestijn ben?

Linda Derksen