Covid heeft werken in paddock blijvend lastiger gemaakt

Net zoals voor Max Verstappen tijdens de kwalificatie en in de race was het werken voor de media tijdens de Dutch Grand Prix in Zandvoort op het eerste oog een wandeling in het park – nou ja, door de duinen dan.

Door Gerard den Elt

Uitstekende faciliteiten in de perszaal, snelle updates door Dutch GP-woordvoerder Simon Keijzer als de situatie daarom vroeg (de rookpot op het circuit tijdens de kwalificatie), goede shuttles naar hotels en parkeerplaatsen en drie prima maaltijden per dag.

Niks te klagen dus en wie pas de laatste jaren de Formule 1 is gaan volgen – zoals het gros van de in Zandvoort aanwezige Nederlandse verslaggevers - zal weinig moeite hebben met de manier van werken. Er waren tijdens de Dutch Grand Prix circa 40 Nederlandse verslaggevers en fotografen actief, van wie een flink deel Max Verstappen overal achterna reist. Het andere deel kreeg via de FIA na beoordeling door de organisatie van de Dutch GP en de NSP een eenmalige accreditatie.

Er waren veel persconferenties, regelmatig statements van de teams over de vrije trainingen, de kwalificatie en de race. Gedurende het raceweekeinde werd een stroom van informatie over de nationale en internationale media uitgestort. ,,Feed the monster”, noemde Minardi’s illustere, helaas overleden woordvoerder Graham Jones dat in de jaren dat Jos Verstappen, Christijan Albers en Robert Doornbos voor het Italiaanse achterhoedeteam raceten.

Het is uit die jaren (2002-2010) dat mijn eigen kennis en ervaring als toenmalig AD-verslaggever in de Formule 1 stamt, nog eens dunnetjes overgedaan in 2017 op Silverstone voor een reportage voor HELDEN Magazine over Max Verstappen als wereldster in wording.

In die tijd was de paddock een soort plezierige marktplaats waar iedereen elkaar sprak, kennismakingen werden hernieuwd, je in de diverse motorhomes kon spotten wie er allemaal zat en binnenliep en je er prettig kon (net)werken. De verhalen in de vorm van aanspreekbare oud-coureurs en managers met het zoveelste racetalent in de aanbieding dienden zich zonder al te veel moeite aan. Journalisten met een rode (permanente) pas waren bij menig team welkom voor ontbijt, koffie, de lunch en zo nog wat.

Collega Nando Boers wist met een oude truc altijd wel wat extra informatie te krijgen van verstokte rokers in het rennerskwartier. Of het nu racelegende Niki Lauda of Minardi-baas Paul Stoddart was, Boers bood ze een sigaretje aan en ze voelden zich verplicht om toch wat kennis en observaties te delen. Jammer maar helaas: roken is nu ook in de paddock verboden.

Anno 2022 is het rennerskwartier onherkenbaar veranderd, constateren ondergetekende en herinstromer Frank Woestenburg op een zaterdagochtend in Zandvoort. Het is een kille, klinische en zakelijke omgeving. Uit onze jaren bij AD en de Telegraaf wisten we hoe belangrijk het sociale verkeer in dat warm kloppende hart van de Formule 1 was, een permanente mixed zone met vele onderonsjes. Handje schudden, praatje maken, informatie checken en nieuws binnen hengelen. Het echte handwerk waarmee je je als journalist kon onderscheiden.

Sinds de coronapandemie zijn de regels begrijpelijkerwijs verscherpt om besmettingsrisico’s zo veel mogelijk te voorkomen. De motorhomes zijn voor journalisten alleen nog toegankelijk op afspraak voor een (groeps)interview met een coureur of een lid van het team. Langskomen voor een koffietje en een praatje? Helaas, de deur blijft gesloten.

Op Zandvoort werd duidelijk dat Covid-19 het werk voor journalisten definitief heeft veranderd. De aloude sociale cohesie in de Formule 1 – zo lijkt het althans – zal niet snel meer terugkeren. En dat haalt toch de charme van dat enerverende paddockleven weg.