Hockeysport zal gebaat zijn bij meer cachet rond finale landstitel

Hockeybond KNHB wil de hockeysport in Nederland verder professionaliseren, maar als er veranderingen worden doorgevoerd staan hoofdklasseclubs op hun achterste benen uit vrees voor verlies van de bijzondere verenigingscultuur. Zie hier de spagaat waarin het vaderlandse tophockey zich al jarenlang bevindt.

Als sportjournalist bezoek ik regelmatig en met veel plezier wedstrijden in de hoofdklasse hockey, de beste competitie ter wereld. In tegenstelling tot bij veel andere topsporten is alles rondom hockeywedstrijden laagdrempelig geregeld (geen aanmelding vooraf, geen perswoordvoerders), ook zijn spelers en coaches na afloop makkelijk benaderbaar en in de rust is het altijd een lust voor het oog om te zien hoe tientallen kinderen bezit nemen van het hoofdveld.

Toch vroeg ik me afgelopen seizoen bij de finale van de play-offs om de landstitel, tussen de mannen van Bloemendaal en Pinoké, hardop af of het rondom tophockeywedstrijden niet allemaal wat strakker kan worden georganiseerd. Bij de tweede en mogelijk beslissende wedstrijd om het kampioenschap werd Bloemendaal overspoeld door automobilisten die zich tussen voetgangers en fietsers door een weg moesten banen richting een groot grasveld. Het leidde tot een verkeerschaos in het hockeygekke dorp. Ook stonden er lange rijen voor de entree en voor de toiletten in het stokoude, krap bemeten clubhuis.

Werktechnisch gezien was het voor journalisten ook wat behelpen in Bloemendaal. Een perstribune was er op het complex van ’t Kopje niet te bekennen waardoor ik mijn laptop in de tas moest laten zitten. Dan maar aantekeningen maken op papier. Staand op een grasheuvel was het in de rust oppassen geblazen toen bleek dat de sproeiers niet enkel op het waterveld bleken afgesteld. Met kunst- en vliegwerk wist ik net op tijd mijn laptoptas in veilige haven brengen.Na afloop klom ik, evenals honderden kinderen, over de reling in een poging enkele spelers van landskampioen Bloemendaal op het veld te interviewen. Die waren snel na de huldiging in de mensenmenigte opgegaan, dus dat bleek geen eenvoudige opgave.

Kortom: chaotische taferelen. Supermooi voor spelers en fans maar minder fijn voor journalisten die kort na de wedstrijd een verhaal klaar moeten hebben voor de website.

Tijdens de zomerstop heeft de KNHB besloten om de finale van het landskampioenschap (bij zowel vrouwen als mannen) voortaan in één wedstrijd in het Wagener Stadion van Amstelveen te spelen. Dus geen best of three meer op de locatie van de finalisten. Dit besluit - dat zonder instemming van de clubs in de hoofdklasse is genomen - kwam de bond direct op veel kritiek te staan.

Verenigingen wijzen op de charme van het hockey en zijn bang dat de clubbeleving verloren gaat; veel clubs zien de play-offs als het hoogtepunt van het jaar waarbij honderden vrijwilligers zich inzetten om alles in goede banen te leiden.

Naar mijn mening zal het imago van de hockeysport in Nederland er flink bij gebaat zijn als de finale om de landstitel meer uitstraling en cachet krijgt. Het Wagener Stadion kan een grote toeloop supporters probleemloos aan en beschikt over prima faciliteiten voor spelers, staf, sponsors en pers. Bovendien zijn in het ‘Wagener’ de mogelijkheden groter om de finale voor tv-kijkers goed in beeld te brengen.  

En met de clubbeleving zal het ook in het nationaal hockeystadion waarschijnlijk wel goedkomen. Ik zie al voor me hoe lange slierten bussen met supporters die zich uitgedost hebben in oranje, gele, blauwe of rode clubkleuren op weg gaan richting de apotheose in Amstelveen.

 

NATASJA WEBER