SCHOT VOOR DE BOEG

‘Effe dimme, FIFA’

Voetballen in de woestijn, het was gekkenwerk, stelde ik in 2006 vast.
Ronald de Boer speelde toen bij het Qatarese Al Shalam en niemand kwam kijken. Normaal kon hij al iedereen in het publiek een hand geven, vertelde hij toen ik hem namens de Volkskrant in Doha bezocht.

John Volkers

Maar toen in die decemberdagen was het dieptepunt bereikt. De tribunes bij Al Wakram waren leger dan leeg, het voetbal leek nergens op en op het veld liepen buitenlandse voetballers rond die waren gekomen om nog eens hun zakken te vullen. Een miljoen per jaar, voor dertig wedstrijden in dat weinig geïnteresseerde Qatar, zo’n kans laat je in je nadagen niet lopen, peperde De Boer mij in.

Vier jaar later kreeg het kleine land, een soort van pukkel op het gelaat van Saoedi-Arabië, het WK toegewezen. Daarmee begonnen twaalf jaar van beschuldigingen aan het adres van de voormalige bedoeïenen die op een gasbel van enorme opvang wonen. We kennen de ernstige aantijgingen. Vooral de arbeidsomstandigheden van de uit heel Azië geïmporteerde migranten zijn mensonwaardig.

Dat waren ze in 2006 ook al. Bouwen op de 24ste verdieping, met als afrastering geen veilig, door de Arbo gecontroleerd steigerwerk, maar een roodwit lintje. Werken in de nacht, ik zag het, ik wist van vrienden uit de bouw hoe link het rondstappen op zulke bouwwerken kan zijn. Bij daglicht. Toen via de Guardian het cijfer van 6.500 gestorven arbeidsmigranten boven kwam, begon de weerzin tegen dat WK in de woestijn pas echt groot en netelig te worden.

Dat gevoel heeft aangehouden tot en met deze dag, dag 3 van de World Cup zoals de Britten het toernooi noemen. Zaterdag, daags voor de opening, maakte de FIFA zich belachelijk door voorzitter Infantino een referaat van anderhalf uur te laten houden, waarin hij zei zich een Qatarees te voelen, een Arabier, een Afrikaan, een gehandicapte, een gastarbeider en zelfs een homoseksueel, een verboden voorkeur in dat land.

Verslaggever Sander van Mersbergen beschreef het tafereel in AD: ‘Gianni Infantino strekt zijn armen wijd uiteen. ,,Heb je kritiek? Bekritiseer mij! Kruisig mij maar!'' Denkt hij nou echt dat hij Jezus is? Het vermoeden van een messiascomplex rees al vrij snel, nadat de FIFA-president het woord nam. Tijdens een bizarre persconferentie presenteert de Zwitser zich als een soort verlosser, die met zijn FIFA op alle plekken ter aarde hoop en vreugde kan brengen.’

De Zwitser van Italiaanse afkomst, zijn ouders gingen in het rijke buurland werken, wenste Europa met drieduizend jaar geschiedenis om de oren te slaan. Kritiek leveren op Qatar zou ‘puur racisme’ zijn. Het westen heeft een dubbele moraal en is hypocriet. Als een voorzitter zijn 211 lidbonden zou moeten verbinden, dan is dat niet de heer Gianni Infantino. Ik had in die perszaal overigens graag de Britse onderzoeksjournalist Andrew Jennings gezien. Hij is niet meer onder ons. Zijn ware opvolger qua kritische zin, de Duitser Jens Weinreich, heeft uit pure frustratie zijn WK-accreditatie ingeleverd. Dat mag je jammer vinden.

Met het verbod op het dragen van de One Love-band, op straffe van een gele kaart, ging dag 2 van het WK ook al onder een donkere wolk gebukt. De acht Europese landen die zulks van plan waren schikten zich naar dat allerlaatste gebod van de FIFA. Zelfs het woord Love aan de binnenkant van een Belgisch shirt werd afgekeurd. Suse van Kleef van de NOS bracht maandagavond heel verstandig ter sprake of die straf van een directe gele kaart wel stand zou houden bij het sportgerechtshof in Zwitserland, het CAS. Dat doet vaak, althans bij Olympische Spelen, aan snelrecht. Ik had als KNVB mogelijk dat pad opgezocht. Eén minuut voor tijd Virgil van Dijk vervangen en de nieuwe aanvoerder, pakweg de nummer 26 van de Nederlandse selectie, met een andere band het veld laten opgaan. Schade sportief beperkt, maar wel het begin van een interessant traject.

Ik kijk met zekere tegenzin en verwarring naar dat WK in de woestijn, mijn vijftiende sinds Engeland 1966. Stadions verblinden, de kwaliteit op het veld (Messi) doen daar aan mee, maar steeds overheersender wordt het gevoel dat geld, met het daarmee gecorrumpeerde bestuur, een sport kapot maken.

Ook daarom toonde Nederland zich maandagavond na de 2-0 tegen Senegal zo verheugd bij het optreden van doelman Andries Noppert. Een Fries die zo van de amateurvelden lijkt te zijn gestapt en in de kantine tegen de plaatselijke verslaggever zegt dat ze niet zo moeten zeiken.  Als ene Infantino daar clubvoorzitter was geweest, was Noppert zelfs daar even de bestuurskamer binnengestapt met de mededeling van ‘effe dimme en een beetje normaal doen, svp’.

JOHN VOLKERS 
Vicevoorzitter NSP