Excuus

Als ik zo vrij mag zijn, wil ik namens alle autochtone Nederlanders excuus aanbieden voor de cartoons, tekeningen, berichten en opmerkingen over de rellende jongeren van Marokkaanse komaf. Het was inderdaad allemaal zéér overdreven. Want wat stelde het nou eigenlijk voor?

De ME en de politie hoefden in de grote steden tijdens het WK maar een keer of vijf uit te rukken, de opgelopen verwondingen waren licht van aard en gaan we moeilijk doen over die paar krasjes die de auto’s opliepen toen de ‘feestvierders’ er op dansten?

Even serieus: het Marokkaanse voetbalelftal kreeg terecht veel lof voor hun uitstekende prestaties op het WK en gaf alle reden om trots op te zijn. Maar mogen er dan ook alsjeblieft kanttekeningen worden geplaatst bij het vaak defensieve spel, bij het onsportieve gefluit van de Marokkaanse aanhang in de stadions bij balbezit van de tegenstanders, én bij de gewelddadige manier waarop een deel van de fans de successen vierde in Nederland?

Ja, er waren veel bekende mensen van Marokkaanse afkomst die wel degelijk luid en duidelijk het gedrag van de relschoppers afkeurden en opriepen om het volgende keer rustig te houden - wat helaas geen effect had. Maar later veranderde de tendens: was het nou niet eens genoeg met die negatieve aandacht voor de rellende jongeren?

In de meeste praatprogramma’s begonnen ze naarmate het WK vorderde de misdragingen steeds meer te bagatelliseren - in de eredivisie gebeurde het toch ook? Hélène Hendriks maakte bij Oranjewinter een opmerking in die richting, kreeg daar veel kritiek (inclusief belachelijke beledigingen) op en toen liet zij weer weten dat ze het zo niet had bedoeld en ‘uiteraard’ alle rellen veroordeelt, óók die van de Marokkaanse fans. Wat een gedoe.

De hoofdredactie van de Volkskrant distantieerde zich van de cartoon waarop twee mannen met een Marokkaanse vlag de wereldbeker uit handen van de aalgladde FIFA-voorzitter hadden weggegrist. Hoofdredacteur Klok stelde in zijn commentaar dat de cartoon ‘een zegetocht’ (van Marokko) had teruggebracht tot ‘een ordinaire diefstal’. Ik heb het drie keer overgelezen, maar het stond er echt. Waar hebben we het in godsnaam over? Zouden er echt geen Marokkanen zijn geweest die net als ik om die grappige tekening hebben moeten lachen?

De Amsterdamse burgemeester maakte het nog bonter. Alsof er in haar stad niets aan de hand was geweest, noemde Halsema Marokko ‘de morele winnaars’ van het WK en feliciteerde ze ‘alle Amsterdammers die de afgelopen weken zo intens met de voetballers hebben meegeleefd’… Wat?! Heel leuk voor de ordebewakers die na (bijna) elke wedstrijd van Marokko een gevecht hebben moeten leveren met een deel van die ‘meelevende’ fans in de stad.

Het probleem is dat we zijn doorgeslagen, bang om als racist te worden afgeschilderd en op social media massaal te worden bestookt. Natuurlijk wordt er in Nederland gediscrimineerd, maar er wordt soms ook wel heel snel aangenomen dat er sprake van discriminatie is. Op social media verschenen er tijdens het WK zelfs opmerkingen van Marokkaanse supporters die in de verslagen van de NOS-commentatoren duidelijk hadden kunnen horen dat ze een voorkeur hadden voor de tegenstanders van Marokko. Wat een onzin! Geen speler is in Nederland tijdens het WK meer geloofd dan Amrabat en Ziyech, óók bij de NOS.

Kom op mensen, een beetje meer zelfreflectie. Of wees in ieder geval consequent. Toen mijn vriend Aad de Mos bij het programma Mocro Inside stoer wilde doen en het Nederlands elftal met de grond gelijkmaakte en daarbij Davy Klaassen een albino noemde, was er niemand van de Marokkaanse aanwezigen om hem heen die Aadsje bestraffend wees op zijn beledigende opmerking. Als er een Marokkaanse speler op een dergelijke wijze was betiteld, was de wereld te klein geweest.

Overigens zijn het zeker niet alleen ‘mensen met een migratieachtergrond’ die zich vaak snel beledigd en aangesproken voelen. Wij, autochtonen, kunnen er ook wat van. Omdat Messi Woutje Weghorst een domoor had genoemd, was bijna heel Nederland in de finale tegen Argentinië. Hoe kleingeestig kan je zijn? Toen er voor de finale aan het publiek in de WK-studio van de NOS werd gevraagd wie er voor Argentinië was, gingen er slechts een paar vingers omhoog, de mooie verhalen en anekdotes van Edwin Winkels over Messi ten spijt.
Argentinië en Messi werden gelukkig wel wereldkampioen, prachtig!

Nog even terug naar de Volkskrant. Hulde voor de eerste voetbalman van de krant, Willem Vissers. Hij staat bekend als een soort hoeder van het Afrikaanse voetbal, maar schreef in zijn commentaar voor de halve finales eerlijk en oprecht dat voor het spel zelf beter de tegenstander van Marokko de eindstrijd kon halen: ‘Laat het alsjeblieft Frankrijk zijn’. Het zal ook Willem ongetwijfeld afkeurende mails hebben opgeleverd.

Tot slot bied ik bij voorbaat mijn excuus aan de mensen aan die dit columnpje misschien aanmatigend of denigrerend vinden. Zó heb ik het dus niet bedoeld.

HANS KLIPPUS