Tips voor ‘partycrashers’

De bal hooghoudend gaat de voetbalprof dwars door een kantoorgebouw, via het trappenhuis en de bedrijfskantine, naar het dakterras, onderweg pratend met personeel dat eigenlijk in de weg loopt. Alsof de bal een verlengstuk van het lichaam is, raakt ie niet één keer de grond. 

Zij komt naar Eindhoven en ik verheug me erop haar opnieuw live in actie te zien. Daarin ben ik niet de enige. Het Philips Stadion is uitverkocht voor de finale van de UEFA Women’s Champions League tussen FC Barcelona en VfL Wolfsburg. Weer een mijlpaal, hoera!

Geen sport groeit zo hard als het vrouwenvoetbal. Vanaf de groepsfase haalden de zestig wedstrijden een gemiddelde van 10.800 toeschouwers. Een verdubbeling, zowel qua duels als publiek, in vijf jaar tijd. De wedstrijden worden nu bewust op avonden gepland dat de mannen niet spelen. En zijn allemaal gratis te streamen via het YouTube-kanaal van DAZN, met keuze uit commentaar in de landstaal van een van de clubs of in het Engels. 

,,De UWCL zet nieuwe standaarden, niet alleen voor Europees clubvoetbal maar voor teamsporten bij de vrouwen over de hele wereld”, zegt Nadine Kessler, wereldvoetbalster van het jaar 2014 en tegenwoordig directeur vrouwenvoetbal van de UEFA, in het ronkende persbericht. ,,In navolging van een recordbrekend EK in Engeland willen de fans massaal de sterren in actie zien op clubniveau. Nog niet zo lang geleden was het een noviteit dat teams in het grote stadion van hun club spelen en nu is het al vrijwel de norm.”

Toch voelt het als een elastiek dat op knappen staat. Aan de voorkant wordt er hard aan getrokken, daarachter beweegt de basis nog niet echt mee. De speelsters van Engeland schreven na het behalen van de Europese titel afgelopen zomer een open brief aan de toen nog premier-kandidaten Liz Truss en Rishi Sunak. Met als boodschap dat ze hopen dat ieder meisje in Engeland voortaan kan voetballen op het schoolplein of tijdens de gymles. Je kunt immers geen carbonkopie van het voetbal maken als het al scheef groeit nog voor er een balletje getrapt is.

In ons land heb je ‘Ik ben V.’ van Barbara Barend. Die beweging vindt dat gender niet mag bepalen welke kansen je krijgt op een voetbalveld. Het wil gebruikmaken van het opgerekte elastiek voor een versnelling. 

Beeldvorming is daarbij belangrijk en daar ligt een schone taak voor ons als sportmedia. De aandacht voor de Leeuwinnen is er, nu wordt het tijd dat we ook structureel en breed gedragen gaan berichten over de eredivisie, Europese topcompetities en de Champions League.

We hebben een enorm voetbalaanbod, stop er gewoon zonder morren iets meer over vrouwen tussen. Door verslaggevers en analisten met een goed referentiekader. Dus niet vanuit het vooringenomen idee dat jongens uit de U18 van een willekeurige amateurclub beter kunnen ballen dan de beste vrouwen ter wereld. Laten we die echo uit het verleden verstommen.  

Voor de ‘partycrashers’ die op 3 juni toch in de perskamer opduiken, wil ik mijn stukje afsluiten met drie voetbalsters per team om extra op te letten. Naast de uit Oranje bekende Jill Roord, Dominique Janssen en Lynn Wilms zijn dat bij Wolfsburg het grootste talent van Duitsland Lena Oberdorf, Sveindis Jonsdottir, die met haar snelheid en verre inworpen ook furore had kunnen maken op de atletiekbaan, en de onverzettelijke Alexandra Popp, die er al bij was toen Wolfsburg in 2013 en 2014 het toernooi won. 

Aan de zijde van Barcelona natuurlijk Alexia Putellas, winnares van de laatste twee Ballon d’Ors, die terug is na een kruisbandblessure. De tijdens haar afwezigheid op het middenveld opgestane Aitana Bonmati. En Caroline Graham Hansen, die in de halve finales het verschil maakte. Tevens de voetbalprof die met haar feilloze balbeheersing de challenge in het filmpje van NRK Underholdning niet eens uitdagend doet lijken.

LINDA DERKSEN