SCHOT VOOR DE BOEG

De sport moet oppassen

Terugbladerend in al die bijzondere bijdragen aan ons voorbije feest van (foto)journalistiek en sport, valt mijn oog op de kop boven de toespraak van sportmarketeer Erik Ruts. Tijdens het NSP Sport en Nieuwjaarsdiner 2017 waren veel collega’s niet zo te spreken over zijn bijdrage. Ik wel. De sport moet oppassen, waarschuwde de columnist van SPORTNEXT zijn gehoor in Ahoy. ,,De schandalen in de sport stapelen zich op”, betoogde hij. ,,Steeds meer sporten raken besmeurd door doping, matchfixing, corruptie en wanbestuur.”

Als journalist denk je dan: heerlijk! Het schandaal is het vliegwiel van de hedendaagse journalistiek en daar doet de sportverslaggeving vrolijk aan mee. Want wie zit er nog te wachten op een verslag van een wedstrijd waarvan we de bijzonderheden live hebben meegemaakt? Nee, mooie verhalen en bijzondere achtergronden moeten we hebben.

Heerlijk zo’n verhaal in De Telegraaf over de eventuele transfer van Davy Pröpper naar Zenit St. Petersburg voor het lieve sommetje van 14 miljoen euro. Prachtig om te lezen dat voormalig TD Henk van Stee van die club becijfert dat je in Rusland maar een belastingdruk hebt van 13 procent, zodat je als modale middenvelder netto vier- tot vijfmaal zo veel kunt verdienen als in Nederland. Zo wordt het bed alvast opgemaakt voor de transfer en snappen de PSV-fans best dat de voetballer mogelijk gaat verkassen. Zo veel geld laten weinig voetballers lopen, toch?

Voetbalschandalen als rond Munsterman en Aalbers, de fluwelen revolutie, het publiek wil het naadje van de kous weten. Gelukkig maar.

Net zoals de Formule 1 steeds vaker behalve om pk’s ook draait om technologie en economie. Zoals de verkoop van blikjes frisdrank, de kracht van automerken en vindingen die in gewone straatauto’s worden toegepast. Sport en geld zijn in de autosport moeiteloos door elkaar gevlochten. En bij zo veel economische macht behoren natuurlijk ook schandalen, gedoe, reuring en politieke bespiegelingen rondom het racen in dictaturen als Bahrain en Azerbeidzjan.

Onze KNSB, om het dichtbij huis te houden, slaagt er jaar-in-jaar-uit in om veel te veel geld uit te geven en veel te weinig binnen te halen. De miljoenen uit de spaarpot zijn vaardig opgerookt. Met als gevolg een doorgangshuis: je krijgt niet eens fatsoenlijk de tijd om je voor te stellen aan al die voorbijgangers, die de afgelopen vijftien jaar de directie en het bestuur van de schaatsbond hebben gevormd.

Over vijf jaar zullen weinigen nog spontaan de naam Ferry Weertman noemen als gevraagd wordt naar de eerste associatie met de Olympische Spelen van Rio. Geheid dat iedereen de naam Yuri van Gelder laat vallen. De affaire, de reconstructie, het speuren naar wat er nou werkelijk gebeurd is, het zal leiden tot meerdere boeken en nieuwe onthullingen.

Het is die zucht naar kleedkamergeheimen die de sportjournalistiek meer en meer zal drijven. Het publiek wil alles weten, getuige de hausse aan sportboeken. Dus waar blijft dat boek over die Olympische zwemkampioen dat nooit verscheen?

De moderne journalist (m/v) is steeds beter voorbereid op de veelheid van vaardigheden die worden gevraagd, ook al omdat hij lezers, luisteraars en kijkers op meerdere platformen moet bedienen. Live bij de wedstrijd, na afloop aan het werk voor het verzamelen van commentaar en controverse. En op de lange termijn voor de bruikbare contacten die helpen bij de reconstructies.

De sport moet oppassen, inderdaad. Vooral voor journalisten die het ambacht goed beheersen.

Gerard den Elt
Bestuurslid NSP