Wachten bij de paaltjes

Ik had met ze te doen. Met de arme mannen en vrouwen die zondagmiddag live op radio en tv verslag moesten doen van het groeiende gras bij het Hilton Hotel in Amsterdam Zuid. Op veilige afstand gehouden door ingehuurde beveiligers die de privacy van het Nederlands Elftal manhaftig beschermden.

Achter de paaltjes moesten ze blijven staan. De lenzen op de ingang van het hotel gericht. Op de entree die deels aan het gezicht werd onttrokken door de blinkende blauwe spelersbus van Oranje. “Voetbal om van te houden”, stond er met grote letters op de zijkant van die bus. Wranger had een leus niet kunnen zijn, een dag na de blamage in Bulgarije, slechts enkele uren voor het ontslag van bondscoach Danny Blind.

Op de radio hoorde ik collega Andy Houtkamp een manmoedige poging doen om een serieus verhaal te houden over wat er buiten zijn gezichtsveld gebeurde in het hotel. Uiteraard gebeurde er niets. Plotseling was er enige opwinding hoorbaar toen de internationals de lobby verlieten en de bus instapten voor de korte reis naar de uitlooptraining aan de rand van de stad. Eén voor één noemde hij de namen van de spelers en begeleiders die in de verte de bus in sloften. Het viel hem op dat Danny Blind er niet bij was. Breaking news…

Ik moest ineens terugdenken aan de duistere dagen van het wielrennen in ons land. Aan de dag waarop Rabo-renner Michael Rasmussen met pek en veren uit de Tour de France werd gesmeten. Ook op die dag stonden journalisten massaal buiten de deur van een hotel, te wachten op de dingen die zouden komen. Ook daar gebeurde niets binnen het gezichtsveld. En ook daar verdween de hoofdpersoon als een dief in de nacht, door vrijwel niemand opgemerkt.

Niet chique. Dat is de kwalificatie die zich bij mij meteen opdringt voor een mediabeleid dat er slechts op is gericht om journalisten en fotografen zo ver mogelijk bij de nieuwsontwikkelingen weg te houden. Achter de paaltjes. Nog mazzel dat de lente eindelijk was aangebroken en dat het niet stormde en regende.

Met enige improvisatie had het zaaltje, waar in Amsterdam Zuid in de late avonduren de persconferentie over het ontslag van Danny Blind werd gegeven, kunnen worden ingericht als mediacentrum. Met een paar kannen koffie, met een broodje misschien, in elk geval met stoelen en tafels waaraan normaal gewerkt zou kunnen worden. Met een perschef die duidelijkheid kwam verschaffen over de te volgen procedure. Zodat iedereen wist dat er later op de avond nog een persconferentie zou volgen. Natuurlijk wil je als KNVB geen dolende journalisten in het spelershotel, maar met al die beveiligers had je ook binnen prima een no go area kunnen instellen.

Over die persconferentie gesproken. Het getuigde van vluchtgedrag, net als bij de Rabo-implosie in de Tour van 2007, dat de technische baas van Danny Blind niet achter de tafel zat. Destijds moest Erik Breukink de kastanjes uit het vuur halen voor Theo de Rooij, de man die de beslissing had genomen om Rasmussen weg te sturen. Nu stond Hans van Breukelen achterin het zaaltje, niet beschikbaar voor vragen die er echt toe deden. Wat zijn de meest serieuze kandidaten voor de opvolging? Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Hoezeer is de technisch directeur beschadigd door het zoveelste incident rond het Nederlands Elftal? Vragen waarop commercieel directeur Jean Paul Decossaux het antwoord schuldig moest blijven, omdat hij “niet over de inhoud ging”. Ja, dank je de koekoek.

Nooit gedacht dat ik nog eens weemoed zou krijgen naar de media-optredens van Louis van Gaal. Zijn ontslag ging in 2001 met een vlammend optreden gepaard. Toen zagen we een vertrekkende bondscoach die niemand spaarde in zijn laatste persconferentie bij Oranje. Wat hij zou hebben gevonden van de vertoning van afgelopen zondag? Ik denk serieus dat Louis van Gaal de KNVB een “min min” zou hebben gegeven.

Gio Lippens

Voorzitter NSP