De voetbalfeiten van een hockeyvader
Aardig verhaal laatst op de opiniepagina van de Volkskrant. Onder de titel ‘Voetbal moet op de schop naar Duits voorbeeld’ schreef wetenschapsjournalist Michiel van Nieuwstadt een inleiding over zijn onlangs verschenen boek ‘Succesvol sporten.’
De beweringen in het artikel zijn met feiten en cijfers onderbouwd. Niet gebaseerd op kretologie. Dus niet in de lijn van: We hebben het WK gemist omdat er in de Jupiler League te veel op kunstgras wordt gespeeld. Ik was dat verhaal de laatste maanden al aardig gaan geloven.
De jeugdopleiding van de meeste Nederlandse clubs is gewoon goed, schrijft Michiel. Verander daar niets aan. ,,Probleem is’’, zo vervolgt hij, ,,dat veel te weinig spelertjes er toegang toe hebben.’’
Twee beweringen vond ik ronduit opzienbarend.
De jongste voetballers van een lichting halen maar zelden de top omdat scouts leeftijdsvoordeel verwarren met potentie.
Nog meer talent gaat verloren door een verkeerde geboorteplaats. Een rekensommetje met de Voetbal International Seizoensgids bij de hand laat volgens Michiel zien dat een Amsterdammer een grofweg twee keer zo grote kans heeft om in het betaald voetbal te komen dan de gemiddelde Nederlander.
Amsterdam levert ons mooie voetballers, maar we hebben nog steeds niet door dat er in de rest van het land net zo veel van rondlopen. En we begrijpen ook nog steeds niet dat het ridicuul is te veronderstellen dat jongens die in de eerste helft van het jaar zijn geboren meestal beter zijn dat die in de tweede helft van het jaar zijn geboren.
Ik denk: het artikel van Michiel zal breed worden opgepikt en uitvergroot in de praatprogramma’s, maar dat is op enkele uitzonderingen (Langs de Lijn!) nog niet overdreven veel gebeurd. Het kan natuurlijk zo zijn dat ik de betreffende uitzending van Natafelen met Kees heb gemist. Misschien nog even op keesgemist.nl kijken.
We zien in Nederland ongeveer twee-derde van onze talenten over het hoofd, maar de discussie over kunstgras voert de boventoon. De assistent-bondscoach schrijft zelfs een manifest en misschien maakt hij er straks ook nog wel een filmpje over.
Als ik vertel dat ik Michiel ken uit het hockey (onze dochters spelen bij dezelfde club) komt dat de impact van zijn woorden waarschijnlijk ook niet ten goede.
Luisteren naar een hockeyvader? Het is al erg genoeg dat wij van de voetballerij zijn opgescheept met één of andere volleyballer die ons in het Zeister bos allerlei noviteiten probeert aan te leunen.
Laten we gewoon blijven doordekken en hoog druk zetten. En dat met onze poten in de modder in plaats van op kunstgras, waarop onze jeugd elke dag met weer en wind kan spelen.
Laatst bij Kees gaf Willem na de Klassieker wel een mooi voorzetje, dat ons misschien op de goede weg helpt. Hij miste een speler met overzicht, die een beetje rust aan de bal bracht en altijd koos voor een ‘voetballende’ oplossing.
Laten we naar deze spelers op zoek gaan! Als vertrekpunt lees ik eerst het boek van Michiel: Succesvol sporten.
GERT LAMMERINK
Gert Lammerink (1962) schrijft deze wekelijkse column op persoonlijke titel. Hij werkt sinds 1988 bij het ANP, was in die periode twee keer chef sport, werkte daarnaast als algemeen eindredacteur en combineert tegenwoordig dat werk met sportverslaggeving. Hij deed verslag van vier Olympische Spelen (2002, 2004, 2006 en 2008). Daarnaast bezocht hij vele WKś voetbal (1990, 1994, 1998, 2010), EK’s voetbal (1992, 1996, 2000, 2008) en verder tal van titeltoernooien in het schaatsen, paardensport en judo.